مطالعه تحلیلی و تجربی کاهش ارتعاشات یک ساختمان دو طبقه با استفاده از جاذب دینامیکی ارتعاشی از نوع مایع در مخزن U شکل

کنترل ارتعاش سازه ناشی از زلزله یکی از مقوله های بسیار مهم مطرح در عصر امروزی است که خود به انواع سیستم های کنترل فعال، نیمه فعال، غیرفعال و ترکیبی تقسیم می شود. جاذب های ارتعاشی مایع در ساختمان های مرتفع و بسیاری دیگر از سازه های حساس استفاده می شوند. در این پژوهش به بررسی کارایی جاذب مایع U شکل در کاهش دامنه ارتعاشات یک ساختمان دو طبقه پرداخته می شود. به این منظور مدل دو درجه آزادی از یک ساختمان دو طبقه به همراه مدل یک درجه آزادی از جاذب دینامیکی مایع برای شبیه سازی استفاده شده است. با استفاده از بهینه سازی به روش الگوریتم ژنتیک، ابعاد بهینه جاذب دینامیکی در سه حالت به دست آمده و پاسخ فرکانسی ارتعاشات سازه در هر حالت رسم شده است. نتایج در اطراف فرکانس طراحی بهینه جاذب، کاهش شدید دامنه ارتعاشات سازه را نشان داده است. همچنین به منظور صحت سنجی کارکرد نمونه، مدل یک ساختمان دو طبقه به همراه جاذب مایع مایع ساخته شده و بر روی میز لرزه تست شده است. نتایج تجربی بیانگر اثربخشی قابل قبول وکاهش دامنهی ارتعاشات توسط جاذب طراحی شده می باشد.

Keywords:

جاذب دینامیکی ارتعاش از نوع مایع , بهینه سازی , زلزله , الگوریتم ژنتیک