بررسی طرح ناحیه محوری در مناطق شهر تهران با تاکید بر منطقه ۱۵ بین سالهای ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۶

در راستای تمرکز زدایی از ساختار مدیریت شهری تهران، از طریق مجموعه ای از فعالیت ها و خدمات در سطح کلان (منطقه) و مجموعه ای در سطح خرد (محله)، سیاست ناحیه محوری شهرداری تهران برای تغییر ساختار متمرکز قبلی و ایجاد فرآیند مدیریتی غیرمتمرکز به دنبال ایجاد پیوند بین محلات و ارائه خدمات فرا محله ای به شهروندان مطرح گردید. در ارتباط با موضوع ناحیه محوری، منطقه ۱۵ شهر تهران که تاکنون در این زمینه در این منطقه تحقیقی انجام نشده است، به عنوان نمونه انتخاب شد. در واقع این پژوهش در جهت بررسی ابعاد طرح ناحیه محوری در ۴ بعد، اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و فرهنگی در نواحی ۷ گانه منطقه ۱۵ شهر تهران، انجام گرفت. روش تحقیق در دو سطح کتابخانه ای (بررسی کتب، پیشینه مطالعاتی و اسناد مربوط به طرح) و میدانی (پرسش نامه (پیمایش) و مصاحبه با شهرداران نواحی، شورایاران و شهروندان) صورت گرفته است. نتایج شاخص های تحقیق، به صورت توصیفی- تحلیلی و استفاده از آمار استنباطی پرداخته شده اند. متغیر مورد مطالعه در این پژوهش شامل، ارزیابی ابعاد طرح ناحیه محوری می باشد. این تحقیق دارای ۲ پرسشنامه است، پرسشنامه اول در رابطه با شهروندان و در نواحی ۷ گانه منطقه ۱۵ شهر تهران و دومین پرسشنامه در خصوص مدیران شاغل در شهرداری و نواحی منطقه می باشد. با توجه به استنباطی بودن پژوهش، برای سنجش متغیرها از ۲ فرضیه استفاده شده است؛ که میان دو جامعه آماری، یکسان می باشد؛ نتایج آنها از طریق آزمون تی تک نمونه ای و آزمون تحلیل واریانس یکطرفه انجام شد؛

Keywords:

تمرکز زدایی , ناحیه محوری , شهرداری تهران