طرح ریزی استراتژیک قابلیت های گردشگری در عرفان اسلامی (با تاکید بر منطقه قومس)

خوانش گردشگری در پیرامون متنهای فضایی و بازخوانی شکلگیری پساگردشگری انبوه در همتنیدگی با شیوه غالب تولید پسافوردیسم، نشان از گردشگرانی دارد که در واقع زائرنی هستند که در اکنونیت جاودان، فراتر از جنبه های آپولونی، حیثیت دیونیزسوسی را در تجربه اصیل گردشگری فضاهای ماقبل مدرن جستجو می­کنند. عرفان اسلامی به عنوان یک تجربه اصیل در ابعاد مکانی و برخواسته از کنش­های درون متنی ازجمله پدیده­های مدنظر گردشگران در عصر حاضر است. در این راستا این سوال پیش می­آید که قابلیت­های گردشگری عرفان در ایران کدامند؟ و مناطقی مانند قومس چه جایگاهی در جذب اینگونه گردشگری دارند؟ در این مقاله در چارچوب برنامه­ریزی استراتژیک در گام اول قابلیت­های موجود در منطقه قومس در رابطه با مکان­های عرفانی / اسلامی بررسی شده و در گام دوم در رابطه با قوت­ها، ضعف­ها، فرصت­ها و تهدیدهای موجود تجزیه و تحلیل مدل MS-SWOT استراتژی اقدام در رابطه با جذب گردشگری خارجی مشخص می­گردد. نتایج به دست آمده آر برنامه­ریزی استراتزیک نشان دهنده استراتژی رقابتی در رابطه با قابلیت جذب گردشگران بوده که نشان دهنده استفاده از فرصت­ها در جهت رفع ضعف­های موجود در منطقه قومس بوده و از این رو پیشنهاداتی در رابطه با استفاده از قابلیت­های عرفان اسلامی در جذب گردشگران به منطقه قومس ارائه شده است.

Keywords:

مکان­های عرفانی / اسلامی , گردشگری پسامدرن , تمدن کاریزی , برنامه ریزی استراتژیک , منطقه قومس