اثر تیمارهای مختلف پرایمینگ بر مولفه های جوانه زنی بذر و یکنواختی رشد نشاء در سه رقم بذر گوجه فرنگی

گوجه فرنگی (Lycopersicon esculentum) یکی از مهمترین سبزیهای میوه ای مشهور دنیااست که به خاطرارزش غذایی بالا، از نظر سطح زیر کشت و مصرف مقام دوم را بعد از سیب زمینی دارامی باشد. پرایمینگ بذر تکنیکی است که به واسطه آن بذور پیش از قرار گرفتن در بستر خود و مواجهه با شرایط اکولوژیکی محیط، به لحاظ فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی آمادگی جوانه زنی را به دست می آورند. دراین تحقیق به منظور بررسی اثرات پرایمینگ بر سه رقم بذر گوجه فرنگی به نام های کل جی، پریمو، وانا از محلولهای مختلف نیترات پتاسیم وپلی اتیلن گلیکول در سه غلظت استفاده شد. پیش تیمار نمونه ها در دمای 20 درجه به مدت 24، 72، 48 ساعت انجام شد. نتایج نشان داد که تیمار پلی اتیلن گلیکول 10% به مدت 72 ساعت بیشترین سرعت جوانه زنی را در رقم کل جی داشت و پس از آن تیمار پلی اتیلن گلیکول 30% به مدت 48 ساعت قرار داشت. تیمار پلی اتیلن گلیکول 30% به مدت 48 ساعت دارای بیشترین یکنواختی رشد نشاء در رقم کل جی بود. تیمار پلی اتیلن گلیکول 10% به مدت 72 ساعت بیشترین سرعت جوانه زنی را در رقم پریمو داشت و پس از آن تیمار نیترات پتاسیم 2% به مدت 48 ساعت قرارداشت. تیمارهای پلی اتیلن گلیکول 30% به مدت 48 ساعت و نیترات پتاسیم 2% به مدت 48 ساعت به ترتیب بیشترین یکنواختی رشد نشاء رادر رقم پریمو داشتند. تیمار نیترات پتاسیم 2% به مدت 48 ساعت بیشترین سرعت جوانه زنی را در رقم وانا داشت و پس از آن تیمار پلی اتیلن گلیکول 10% به مدت 72 ساعت قرار داشت. تیمارهای نیترات پتاسیم 1% به مدت 72 ساعت و پلی اتیلن گلیکول 30% به مدت 48 ساعت به ترتیب بیشترین یکنواختی رشد نشاء رادر رقم وانا داشتند.

Keywords:

گوجه فرنگی , پرایمینگ , پیش تیمار , پلی اتیلن گلایکول , نیترات پتاسیم