پاسخ های رشدی و فیزیولوژیکی گیاه ذرت (Zea mays L. ) به مس و نیکل

      مس و نیکل از عناصر ریز مغذی در گیاهان هستند که در حفظ متابولیسم طبیعی و رشد گیاه دارای نقش اساسی می باشند، ولی مازاد آنها نیز بر بسیاری از عملکردهای فیزیولوژیکی اثر بازدارندگی دارد.  در این مطالعه، گیاهان ذرت کشت شده در شرایط هیدروپونیک با سولفات مس (۰، ۵۰ و ۱۰۰ میکرومولار) و سولفات نیکل(۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ میکرومولار) تیمار شدند. تغییرات پارامترهای رشدی و بیوشیمیایی در ریشه ها و اندام هوایی گیاهان مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل از مطالعات نشان داد که با افزایش غلظت مس و نیکل وزن خشک ریشه (۲۷ تا ۵۲ درصد) و اندام هوایی (۲۴ تا ۶۲ درصد)، طول اندام هوایی (۹ تا ۴۶ درصد) و ریشه ها (۱۴ تا ۳۷ درصد)، محتوای رنگیزه ای (کلروفیلa، ۱۴ تا ۶۷ درصد، کلروفیل b، ۳۲ تا ۷۹ درصد و کاروتنوئیدها، ۲۵ تا ۷۴ درصد)، احیاء دی کلروفنل ایندوفنل (۴۸ تا ۶۷ درصد) نسبت به شاهد کاهش یافت در صورتیکه درصد نشت یون پتاسیم (۵ تا ۳۰ برابر) و نشت قندهای محلول (۵/۰ تا۲ برابر)، مالون دی آلدئید(MDA) به عنوان شاخص پراکسیداسیون چربی (۵۴ تا ۱۹۰ درصد در اندام هوایی و ۴۸ تا ۱۵۲ درصد در ریشه ها)، مرگ سلولی (۵ برابر) و محتوای پرولین (۹ تا ۱۰۷ درصد در اندام هوایی و ۱۲ تا ۲۹ درصد در ریشه ها) نسبت به شاهد افزایش یافت. بیشترین تاثیر در فاکتورهای فوق در تیمار ۲۰۰ میکرو مولار نیکل + ۱۰۰ میکرو مولار مس مشاهده گردید. نتایج نشان داد که  بر هم کنش توام مس و نیکل تاثیرات همیاری بر روی هم داشته و اثر همدیگر را تشدید کردند.

Keywords:

چچم , پینوکسادن , زیست سنجی پتری دیشی , Resistance to herbicide , rigid ryegrass