اثربخشی آموزش مهارت تاب آوری بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش مهارت تاب آوری بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان ابتدایی شهرستان انگوت بود پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی است که در آن از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی شهرستان انگوت که در سالتحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ مشغول به تحصیل می باشند را تشکیل می دهد. به منظور انتخاب نمونه از بین دانش آموزانی که نمرات آنها در رفتارهای پرخاشگرانه بیش از یک انحراف استاندارد بالاتر از متوسط بود ۳۰ نفر به صورت تصادفی در یکی از گروه ها به عنوان گروه آزمایش و گروه کنترل در نظر گرفته شد. گروه آزمایش در۱۰ جلسه آموزش تاب آوری را دریافت کردند در حالیکه برای گروه کنترل هیچ گونه آموزشی ارائه نشد. برای گرد آوری اطلاعات از ابزار پژوهشی پرسشنامه پرخاشگری شهیم و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیوید سون استفاده گردید. داده های پژوهشی با آزمون تحلیل واریانس (ANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت نتایج حاکی از اثربخشی آموزش مهارت تاب آوری بر کاهش رفتارهای پرخاشگرانه دارد.

Keywords:

پرخاشگری , تاب آوری , دانش آموزان