اثر تیمارهای مختلف کودی و الگوهای مختلف کشت بر اجزاء عملکرد دانه ریحان و سورگوم در کشت مخلوط

به منظور ارزیابی اثر کودهای زیستی بر عملکرد و اجزاء عملکرد بذر دو گیاه ریحان و سورگوم علوفه ای این آزمایش به صورت کرتهای خرد شده و در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. کرتهای اصلی شامل چهار سطح تغذیه ای (کود زیستی (ازتوباکتر+ آزوسپیریلوم)، کود شیمیایی ۱۰۰) درصد کود اوره)، کود تلفیقی ۵۰) درصد کود اوره+ ازتوباکتر+ آزوسپیریلوم) و شاهد بدون کود) و کرتهای فرعی شامل هشت الگوی کاشت (کشت خالص سورگوم با وجین علفهای هرز، کشت خالص سورگوم بدون وجین، کشت خالص ریحان با وجین، کشت خالص ریحان بدون وجین، کشت ۱۰۰ درصد سورگوم۲۵ + درصد ریحان، کشت ۱۰۰ درصد سورگوم۵۰ + درصد ریحان، کشت ۱۰۰ درصد سورگوم۷۵ + درصد ریحان و کشت ۱۰۰ درصد سورگوم۱۰۰ + درصد ریحان) بود. نتایج نشان داد در گیاه ریحان و سورگوم تعداد دانه در بوته بطور معنیداری تحت تاثیر الگوی کشت و اثر متقابل تیمار کودی و الگوی کشت قرار گرفت. در تمام تیمارهای کشت مخلوط تعداد دانه در بوته به طور معنیداری نسبت به کشت خالص همراه با کنترل علفهای هرز و بدون کنترل علف های هرز کاهش نشان داد. در سورگوم کاربرد تیمارهای مختلف کود سبب افزایش معنیدار وزن هزار دانه نسبت به تیمار شاهد شد. نتایج نشان داد عملکرد دانه سورگوم تحت تاثیر کود، الگوهای مختلف کشت و اثر متقابل آنها قرار گرفت. بین الگوهای کشت از نظر عملکرد دانه در بوته اختلاف معنیداری وجود داشت و بیشترین عملکرد دانه در کشت خالص سورگوم همراه با کنترل علفهای هرز مشاهده شد. با افزایش درصد ریحان در تیمارهای کشت مخلوط عملکرد دانه بطور معنیدار کاهش یافت. از آنجاکه عملکرد دانه به تعداد دانه در خوشه و وزن دانه وابسته است، بنابراین هر گونه کاهش در تعداد دانه در خوشه و وزن دانه منجر به کاهش عملکرد خواهد شد. تعداد دانه در خوشه مهمترین جز عملکرد دانه است و کاهش تعداد و وزن دانه بر اثر سایه اندازی و رقابت بر سر مواد غذایی و رطوبت منجر به کاهش عملکرد دانه خواهد شد