بررسی تاثیر معماری بیوفیلیک در فضاهای باز خانه های سنتی دوره قاجار

با توجه به فرهنگ اسلامی و توسعه ایران در یک محیط مبتنی بر اصول اسلامی، ایرانیان هیچکدام از عناصر زندگی خود را بدون توجه به فرهنگ اسلامی بیان نمی کنند؛ که بر طبق این افکار، خانه و فضای سبز در حیاط این خانه ها نیز از مفاهیم اسلامی جدا نبوده است. در همین راستا ساخت خانه های سنتی با حیاط های زیبا باعث ارتباط نزدیک انسان با طبیعت و ادامه حیات و دوام زندگی اوست که این ارتباط ارزشمند در تعالیم اسلامی بسیار مورد تاکید قرار گرفته است که مصداق معاری بیوفیلیک می باشد همچنین این ارتباط در رابطه با مباحث پایداری و مصرف انرژی نیز رابطه تنگاتگی داشته و قابل بررسی و تفحص می باشد.. معماری بیوفیلیک در واقع طراحی و ساخت با توجه به طبیعت در ذهن می باشد. طراحی بیوفیلیک در ارتباط با مکان بشریت در طبیعت و همچنین مکان و جایگاه جهان طبیعی در اجتماع انسان هاست. لذا هدف این مقاله بررسی تاثیر معماری بیوفلیک در طراحی خانه های سنتی می باشد. پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی– تحلیلی می باشد. روش گردآوری اطلاعات نیز به صورت اسنادی و میدانی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد که توجه به اصول و شاخص های معماری بیوفیلیک در حین طراحی و اجرای خانه های سنتی در ابعاد زیر مانند: ارتباط بصری و غیربصری با طبیعت، تحریک غیر موزون حسی، تنوع حرارتی و جریان هوا، نشر نور پراکنده، الگوها و فرم های بایومورفیک، پیچیدگی و نظم، چشم انداز، پناهگاه و ... در ارتقای کیفیت آنها و به تبع آن افزایش میزان رضایتمندی ساکنان آنها، تآثیر عمده ای دارد.

Keywords:

معماری بیوفیلیک , پایداری , خانه های سنتی , فضای سبز , دوره قاجار