طراحی توسعه بهینه سیستم توزیع با در نظر گرفتن کاهش تلفات و تولیدات تجدیدپذیر و اثرات فصلی

طراحی توسعه شبکه های توزیع روشی مهم برای ارائه بهترین راه حل، برای تقویت شبکه به منظور حداقل کردن هزینهکلی با لحاظ کردن قیود بهره برداری و قابلیت اطمینان می باشد. مساله طراحی توزیع یکی از مسائل پیچده در طراحیهای سیستم قدرت است و طراحی توسعه توزیع مساله مهم در کشورهای در حال توسعه میباشد. طراحی توسعه شبکهتوزیع دربرگیرنده تعیین ظرفیت، نقویت پست های توزیع، نصب منابع تولید و اضافه کردن و یا جایگزینی فیدرهای توزیعبه منظور تامین برق، با توجه به بالارفتن تقاضای برق می باشد. در این پژوهش روشی تصادفی برای طراحی توسعه سیستمهای توزیع بزرگ با نفوذ بالای منابع تجدیدپذیر ارائه شده است. هدف روش پیشنهادی، پیدا کردن موقعیت جدید خطوط،سایز بهینه آن و موقعیت و سایز بهینه ذخیره گرها بمنظور کمینه سازی تلفات توان، ارتقای قابلیت اطمینان، کاهش قطعبار و هزینه های مربوطه بوده است. یکی از مهمترین فرضیات در روش پیشنهادی، لحاظ نمودن تغییرات فصلی می باشدبصورتی که اثرات فصلی و دوره های روزانه شامل شب، صبح و عصر و اثرات آن ها در طراحی بلندمدت لحاظ شده است.روش پیشنهادی بر روی شبکه تست ۱۸۱ باسه IEEE پیاده سازی شده است، که نتایج حاکی از تاثیر بسیار مناسب آنبر روی اندیس های قابلیت اطمینان و تقویت شبکه داشته است. و همچنین سبب کاهش هزینه تلفات و انرژی از دسترفته شده است.

Keywords:

تلفات , انرژی از دست رفته , طراحی شبکه , ذخیره گر