رطوبت یکی از مولفه های اصلی جو و حیات تمام موجودات بدان وابسته است. هدف از انجام پژوهش حاضر، شناخت
وضعیت
رطوبت نسبی هوا در
دوره سرد سال در منطقه
جنوب غرب آسیا است. بدین منظور ابتدا داده های میانگین
ماهانه
رطوبت نسبی هوا در فشار تراز
۱۰۰۰ هکتوپاسکال (از ماه اکتبر تا مارس) طی یک دوره آماری ۴۱ ساله (۲۰۱۹-
۱۹۷۹) از مرکز اروپایی پیش بینی های میان مقیاس جوی (ECMWF) دریافت و نقشه های مورد نظر ترسیم و مورد بررسی قرار گرفت. بررسی ها نشان می دهد که بیشینه نم نسبی با مقادیر تقریبی ۶۰ تا ۸۰ درصد در ارتفاعات، عرض های
جغرافیایی بالاتر و بر روی پهنه های آبی و یا در مجاورت آنها قابل مشاهده است. در مقابل کمینه
رطوبت نسبی با مقادیر
تقریبی ۲۵ تا ۴۰ درصد در مناطق پست تر، عرض جغرافیایی پایین تر و دورتر از پهنه های آبی قابل مشاهده است. بیشینه
نم نسبی در ماه ژانویه و کمینه آن در ماه اکتبر رخ داده است. از ماه اکتبر(شروع
دوره سرد سال) تا حدود ماه فوریه بر
میزان
رطوبت نسبی در تمام منطقه مورد بررسی افزوده شده و از ماه مارس (پایان
دوره سرد سال) از میزان آن کاسته
شده است. همچنین بررسی ها نشان می دهد که الگوی کلی مقادیر
رطوبت نسبی با توجه به ثابت بودن عوامل موثر بر
آن (ارتفاع، عرض جغرافیایی و فاصله از پهنه های آبی)، در ماه های مورد مطالعه در منطقه مورد بررسی یکسان بوده است.