ارزیابی تحمل به خشکی ارقام و لاین های امید بخش جو با استفاده از شاخص های حساسیت و تحمل به خشکی

خشکی آخر فصل مهمترین عامل کاهش عملکرد دانه غلات در استان آذربایجان غربی است. به منظور ارزیابی تحمل به خشکی ارقام مختلف جو با استفاده از شاخص های تحمل به خشکی آزمایشی در سال 1385 در مزرعه ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی میاندوآب به صورت بلوک های کامل تصادفی با 15 رقم لاین امیدبخش و دو رقم شاهد ماکویی و بهمن در دو محیط آبیاری کامل و تنش خشکی آخر فصل به صورت جدا گانه در سه تکرار اجرا گردید. نتایج تجزیه واریانس شان داد که اختلاف معنی داری از نظر عملکرد دانه در شرایط نرمال بین ارقام مورد مطالعه وجود ندارد ولی تحت شرایط تنش 5 تن در / 5 و 306 / خشکی بین ارقام در سطح احتمال یک درصد اختلاف معنی دار وجود داشت و ارقام 2 و 14 به ترتیب با 317 13 و 15 اختلاف معنی دار نشان ندادند، کمترین میزان عملکرد دانه به ارقام ، هکتار بیشترین عملکرد دانه را داشتند و با ارقام 8 3 تن در هکتار تعلق داشت. ارزیابی ارقام با استفاده از شاخص های مختلف نشان داد که / 3 و 41 / ماکویی و 11 به ترتیب با 27 2 و 15 از تحمل به خشکی بالاتری نسبت به سایر لاین های امید بخش و ارقام شاهد برخوردارند. با توجه به همبستگی ، ارقام 14 و YI ،STI ،GMP ،HARM ،MP مثبت و معنی دار بالا بین عملکرد دانه در شرایط تنش و نرمال بترتیب با شاخص های نشان داد که این شاخص ها می توانند جهت شناسایی ژنوتیپ های متحمل به خشکی و پر محصول برای هر دو شرایط YSI محیطی بکار روند.

Keywords:

ژنوتیپ های جو , تنش خشکی آخر فصل , شاخص های تحمل به خشکی , عملکرد دانه