ارزیابی المان محدود ظرفیت باربری پی های سطحی مستقر بر خاک های رس اشباع

به طور کلی در طراحی پی های سطحی، میزان نشست پذیری به عنوان پارامتر اصلی در کنترل و تعیین قابلیت باربری مجاز است. همچنین در تعیین ظرفیت باربری عواملی همچون هندسه پی، مقاومت و شاخص سختی خاک واقع در زیر پی به دلیل قابلیت تحمل تغییر شکل ها مطرح می باشد. از اینرو، ظرفیت باربری و میزان نشست پذیری زیر پی دو فاکتور مرتبط با هم بوده و نمی توان به صورت جدا از هم آن ها را مورد ارزیابی قرار داد. با توجه به آنچه که گفته شد، در این مقاله، جهت ارزیابی رفتار و میزان باربری پی های سطحی و همچنین نشست پذیری آن ها، چهار مدل خاک مختلف با پنج حالت متفاوت از پی با نسبت های L/B ،سه حالت نسبت عمق خاک زیر پی ( H/B ) و بارهای متنوع در نرم افزار المان محدود PLAXIS ۳D Foundation مورد بررسی قرار گرفت. از دیگر سوی، دو مدل رایج محاسباتی جانبو و باولز (محاسبه نشست آنی روی خاک اشباع) مقایسه و نشست های تفاضلی و همچنین اثر دیوار که در تحقیقات پیشین به طور محدود به آن پرداخته شده است، تحلیل و ارزیابی شد. نتایج نشان داد که با افزایش نسبت طول به عرض ( L/B ) و همچنین میزان بار گسترده وارده، میزان نشست پی روند صعودی به خود می گیرد. لازم به توضیح است که این روند افزایشی با زیاد شدن نسبت عمق خاک زیر پی نیز همچنان صعودی است اما بر خلاف دو پارامتر دیگر، در نقطه ای این روند صعودی، ثابت می شود. بعبارتی دیگر، با افزایش نسبت H/B ، از یک میزان نشستیبه بعد روند تقریبا ثابتی طی می شود.

Keywords:

پی سطحی , ظرفیت باربری , نشست , رس اشباع