اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر افزایش تاب آوری مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم

مقدمه: اتیسم از بیماریهای شایع دوران کودکی بوده و با توجه به عوارض روانی ناشی از این بیماری بر مراقبان این کودکان، توجه به راهکارهای ارتقاء سلامت در مادران کودکان مبتلا به اتیسم، از اهمیت ویژهای برخوردار است. هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن­آگاهی بر افزایش تاب­آوری مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم صورت گرفت. روش: روش پژوهش در این مطالعه شبه آزمایشی از نوع پیش­ آزمون- پس­ آزمون با گروه کنترل بود. با استفاده از نمونه ­گیری در دسترس، از جامعه آماری پژوهش حاضر که شامل کلیه مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تهران بود، ۳۰ نفر به طور تصادفی در یکی از دو گروه آزمایش (۱۶ نفر) و کنترل (۱۴ نفر) قرار گرفتند. برای ارزیابی تاب ­آوری از مقیاس تاب­آوری کانر و دیویدسون (CD-RISC) و برای ارزیابی مشکلات رفتاری کودکان از نمرات سیاهه مشکلات رفتاری کودکان (CBCL) استفاده شد. شرکت­ کنندگان در پژوهش در دو مرحله پیش ­آزمون و پس ­آزمون با استفاده از ابزارهای فوق مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت مداخله شناخت درمانی مبتنی بر ذهن­ آگاهی (MBCT) طی ۸ جلسه ۱۲۰ دقیقه­ ای یک جلسه در هفته قرار گرفت اما گروه کنترل هیچ مداخله­ ای دریافت نکرد.  یافته ها: نتایج به دست­ آمده نشان داد که MBCT به طور معناداری سبب افزایش تاب­آوری در مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم گردید. نتیجه گیری:  از نتایج حاصل از پژوهش میتوان استنباط کرد که شناخت درمانی مبتنی بر ذهن­ آگاهی با افزایش آگاهی والدین از افکار، احساسات و حواس بدنی، پذیرش آن­ ها، توصیف رویدادها و عدم قضاوت در مورد آن­ ها و نیز افزایش ذهن ­آگاهی، تاب ­آوری آن­ها را افزایش داده است.

Keywords:

Mindfulness , Cognitive Therapy , Resilience and Autism , ذهن آگاهی , شناخت درمانی , تاب آوری و اوتیسم