بازیابی مولفه های موثر درتدوین دستور زبان معماری (نمونه مورد مطالعه: دستور زبان معماری مبتنی بر سورئالیسم)

مطالعات زبانشناسی از اواخر قرن بیستم تا کنون به بررسی و تفسیر ارتباط متقابل زبان و هنر و فرهنگ و عناصرسازنده تصویر زبانی جهان پرداخته است. هنر و فرهنگ و زیرمجموعه های آن از جمله عناصر مهم هویت ملی به شمار می آیند. هر زبان دارای تصویر جهانی خاص خود است که نتیجه انعکاس دانش و شناخت آن زبان است. هدف از انجام این پژوهش در مرحله نخست، تعیین مولفه های ایجاد دستور زبان معماری بوده و سپس در مرحله نهایی و با استفاده از یافته های مرحله اول، بازیابی راهبردهایی برای ساختاردهی به دستور زبان معماری سورئال مورد نظر بوده است. پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و با شیوه مقایسه ای انجام شده است. بواسطه ایجاد مدل پایه ساختار زبان در مطالعات پایه، از طریق مقایسه نقش عناصر تشکیل دهنده دستور زبان، ساختار مشابه ای برای دستور زبان معماری پیشنهاد داده شده است. سخن از سورئال در معماری را می توان به تصور و طراحی ساخت و سازهای ساختارشکن، پر از ابهام و پیچیدگی و دیکانستراکشن تعبیر کرد. تفکر سورئالیسم ابتدا صرفا در زمینه ادبیات و بخصوص در شعر، سپس در نقاشی، تئاتر، سینما و معماری رشد پیدا کرد. در نتایج بدست آمده از این پژوهش، ابتدا مبانی نظری و مولفه های زبان معماری استخراج شده و طبق تجزیه و تحلیل داده ها مولفه ها و دستور زبان معماری سورئال بدست آمده است.

Keywords:

دستور زبان معماری , سورئالیسم , معماری سورئال , ساختارشکنی