ارتباط ذهن، طبیعت و محیط مصنوع و جایگاه آن ها در فرآیند طراحی

همه انسان ها از طبیعت ریشه می گیرند و وابسته به طبیعت هستند، بنابراین همه جا یکی هستند. در نخستین آثار ظهور و پیدایش انسان چه در دوره نوزادی، چه در میان وحشی ترین مردم و چه در میان اقوام متمدن هیچ کیفیتی که موجب بروز ویژگی های برتر و یا فروتر گردد، وجود ندارد. به نظر می رسد که توانایی پیشرفت یکسان است و هوش، عاملی است که بعدا مورد استفاده قرار گرفته است. درست مانند توانایی او در تمرین کردن به میزان زیادی به شرایطی که جامعه در آن قرار دارد، بستگی دارد. در این حالت ذهن او بیشتر خود را با محیط تطبیق می دهد و نظم و فرهنگ را از آن دریافت می کند. در این مقاله، هدف بررسی ارتباط ذهن و طبیعت و معماری در فرایند طراحی است. روش تحقیق مورد استفاده، روش توصیفی تحلیلی بوده است. نتایج نشان داد که مغز انسان به عنوان عاملی برای شناخت و یکی از مهم ترین عوامل در طراحی معماری، ذهن به مثابه اینه طبیعت و بهره گیری و ایده گرفتن می باشد که در طرح معماری خود را بروز می دهد. در حقیقت محیط مصنوع حاصل ایده های ذهنی معمار برگرفته از طبیعت است. اگرچه با توجه به مطالعات انجام گرفته، دیگر عوامل تاثیرگذاری را می توان جامعه و فرهنگ حاکم بر آن، گذر زمان، ارتباطات دانست که در بستر طبیعت خود را به نمایش می گذارد.