اثربخشی مدل های طراحی بیوفیلیک در بهبود سطح سرزندگی ساکنان مجتمع های مسکونی (مطالعه موردی شهر ایلام )

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مدل های طراحی بیوفیلیک در بهبود سطح سرزندگی ساکنان مجتمع های مسکونی می باشد. در این تحقیق از همکاری دو روش کمی و کیفی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش حاضر تمام ساکنین مجتمع های مسکونی شهر ایلام بود که از بین نمونه آماری به روش کوکران تعداد ۳۸۳ نفر انتخاب شدند. برای انتخاب این افراد از بین تمام جامعه آماری از روش نمونه گیری در دسترس کمک گرفته شد. ابزار اندازه گیری اطلاعات در این تحقیق پرسشنامه محقق ساخته بسته می باشد، که با کمک اساتید و صاحب نظران روایی آن مورد بررسی قرار گرفت همچنین پایایی این پرسشنامه به کمک نرم افزار spss و آزمون آلفای کرونباخ بیشتر از ۷۰/۰ بدست آمد. بعد از جمع آوری پرسشنامه ها آنها را کدگذاری نموده و داده ها را برای تجزیه و تحلیل وارد نرم افزر SPSSنموده تا مورد بررسی قرار بگیرند. با استفاده از نرم افزار، تجزیه و تحلیل در دو سطح توصیفی و استنباطی صورت می گیرد، در سطح توصیفی، داده های به دست آمده با رسم جداول توزیع فراوانی، نمودار و در سطح استنباطی، برای آزمون فرضیات از تحلیل عاملی جهت شناسایی عوامل استفاده شده است. ارزیابی های به دست آمده حاکی از این است که عوامل معماری بیوفیلیک در به وجود آوردن احساس سرزندگی ساکنان تاثیری بسزا دارند. اجزای سازنده این عوامل در برگیرنده زیبایی شناختی، بهره بردن از صداهای تسکین دهنده روح، ارتباط داشتن انسان با عوامل طبیعی، بالا بودن سطح کیفی داخل ساختمان ها و حضور فضای سبز در محیط زندگی است. باتوجه به اثرات مثبت معماری بیوفولیک در احساس سرزندگی ساکنان شایسته است از این عوامل در طراحی استفاده می کنیم.

Keywords:

طراحی بیوفیلیک , سرزندگی , مجتمع های مسکونی , معماری و طبیعت