مقایسه ی تطبیقی باغ ایرانی وهندی در دوران صفوی وگورکانیان درهند(نمونه ی موردی چهل ستون -باغ همایون وباغ بابر)

باغ ایرانی به عنوان یکی از مهم ترین سبکهای باغ سازی در جهان شناخته شده است. این سبک باغ سازی در هند نشانگر بکارگیری شیوه استقرار سریع حکام گورکانی هند (بابر، همایون، اکبرشاه، جهانگیر، شاه جهان و...) بر هند است،همان شیوه ای که توسط تیمور و اعقاب او در سمرقند و هرات به عنوان الگوی تغییر روش زندگی از چادرنشینی به تشکیل دارالسلطنه و استقرار در پایتخت بکار گرفت. همچنین معمار ایرانی باتکیه براصول اولیه ی معماری ایرانی واگاهی از شرایط اقلیمی و باتوجه به الگوهای مذهبی به خلق باغ پرداخته است .در این میان باافزایش روابط میان ایران وهند به خصوص در دوره ی صفویان به عنوان الگویی در معماری در دوره گورکانیان این ویژگیها قابل مشاهده است. در این پژوهش از روشهای توصیفی- تحلیلی وراهبرد نمونه موردی استفاده شده است.ابتدابه معرفی ویژگی های باغ ایرانی و هندی پرداخته می شود سپس به شیوه ی تفسیری تاریخی به بررسی عوامل تاریخی درایجاد ارتباط میان باغ ایرانی وهندی میپردازیم وسپس ویژگی های مربوط به هریک از باغات ایرانی بااستاد به مقاله استاد پیرنیا وباغات هندی استخراج میگردد. نتایج حاصل از این پژوهش مبین این موضوع است که عوامل یاد شده درجدول ارائه شده،الگوهای مشترک میان باغات ایرانی وهندی در عصر گورکانیان وصفویان است که بااستفاده از چهارچوب دسته بندی استاد پیرنیا به کاربر ارائه گشته است ،باشد که بتوانیم گامی موثر در جهت حفظ این الگوها برای ایندگان در بناهای یاد شده دراین دوران برداریم.