بررسی موانع، توسعه صنعت پوشاک دست دوم داخلی

یک نیروی عظیم در حال شکل گیری مجدد صنعت مد است؛ لباس دست دوم. امروزه بیشتر مصرف کنندگان لباس را به علت ساییدگی یا آسیب دیدگی قسمتی از لباس یا به این دلیل که دیگر از آن خوششان نمی آید، دور می اندازند . این عدم تمایل به لباسهای قبلی را به راحتی میتوان به ترندهای به سرعت در حال حرکت تبلیغ شده توسط مد سریع ربط داد. ما در طی چند دهه اخیر، شاهد رشد سریع تولید و مصرف پوشاک بوده و حتی در آن مشارکت داشته ایم. افزایش تولید و مصرف فشار زیادی را بر منابع وارد میکند. ما مدتهاست که رویکرد ناپایداری را اتخاذ کرده و با سرعت هرچه تمام تر استخراج میکنیم، پردازش میکنیم و فورا دور میاندازیم. از آنجا که به تازگی از پیامدهای اعتیادمان به خرید کردن آگاه شده ایم و اخیرا شروع به بررسی روشها، فنون و فناوریهای تغییر این روند نظیر بازیابی، بهیافت و مدل پرخشی کرده ایم. تا زمانی که تولید لباس کاملا پایدار شود، بلاخره فناوری لباسها را در وسعت گسترده تری بازیافت کند و ما یاد بگیریم که چگونه به روش موثرتری لباسهای کهنه و مستعمل را جمع آوری کنیم، بهترین کار این است که کمتر بخریم و چیزهای بهتر بخریم. بیایید فرهنگی را پرورش دهیم که براساس آن برای کیفیت لباسهایی که عمر طولانی تری دارند ارزش قائل شده و از آن شرکتهایی حمایت کنیم که لباسهایی را تولید میکنند که میتوان آنها را دوست داشت و سالها پوشید، سپس همان لباسها را به افراد دیگری داد تا با عشق آنها را بپوشند، تااینکه در نهایت تجزیه شده یا آگاهانه بازیابی شوند. ابزار مورد استفاده جهت گردآوری اطلاعات شامل منابع کتابخانه ای، اسناد، سایتهای اینترنتی معتبر، گزارشات مقالات خارجی، به بررسی موانع و راهکارها پرداخته شده است. در تحقیق حاضر تلاش بر این بوده، راهکارهایی جهت توسعه صنعت پوشاک دست دوم، ترویج استفاده مجدد از پوشاک ایرانی، افزایش آگاهی و آموزش مصرف کنندگان به منظور جلوگیری از مصرف گرایی و حفاظت از منابع زیست محیطی ارائه گردد.