بررسی مولفه های معماری پایدار در خانه های تاریخی ارمنیان جلفای نو اصفهان (نمونه موردی: خانه های خواجه پطرس،سوکیاس و هوسپ امیرخان)

خانه های دوره ی اسلامی ایران از جمله ی مهم ترین بناهایی هستند که هنرهای ایرانی در آن ها به نحوی شایسته درقالب های گوناگون پدیدارشده است. معماری و تزئینات به کار رفته در این خانه ها نیز دارای ویژگی های بسیار قابل تاملی است.که متاسفانه کمتر بدان پرداخته شده است. شهر اصفهان به عنوان یکی از پایتخت های فرهنگی جهان اسلام. موزه ای با چند صد خانه ی تاریخی مربوط به دوران صفویه و قاجاریه است. در جلفا - منطقه ی ارمنی نشین اصفهان - خانه هایی وجود داردکه با کم ترین دخل و تصرف ویژگی های اصیل معماری اسلامی - مسیحی را حفظ کرده ا ند. از این قبیل خانه هامی توان به خانه های خواجه پطرس،سوکیاس و خانه هوسپ امیرخان اشاره کرد که در عصر صفوی» میان سال های ۱۶۶۰-۱۶۷۰م ساخته شده اند و در بررسی معماری تاریخ خانه های جلفای نو بسیار حائز اهمیت هستند. معماری این خانه ها با وجود صاحبان ارمنی اش مطابق با معماری اسلامی مکتب اصفهان است ولی تزئینات آنها,مفاهیمی کاملا مسیحی دارند. در این مقاله. به مواردی ازقبیل: تاریخچه و بررسی معماری خانه های خواجه پطرس،سوکیاس و خانه هوسپ امیرخان در جلفای اصفهان از نظر مولفه های پایداری پرداخته خواهد شد. اطلاعات مورد نیاز پژوهش, از طریق حضور در محل خانه ها , مشاهده ی میدانی و عکس برداری از بنا به علاوه ی بررسی منابع کتابخانه ای گردآوری شده اند.در پایان مولفه های پایداری حضور طبیعت ، صرفه جویی در مصرف انرژی، استفاده از مصالح بومی در سه نمونه ذکر شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.

Keywords:

خانه های تاریخی جلفای اصفهان , ارامنه , معماری ایرانی. معماری پایدار