بررسی اثر پلیمر پلی وینیل استات بر پایداری خاکدانه های خشک
Publish place: Journal of Soil Research، Vol: 27، Issue: 1
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 200
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_AREO-27-1_007
تاریخ نمایه سازی: 28 فروردین 1401
Abstract:
فرسایش بادی و آبی از عوامل اصلی در آسیب به خاک و منابع طبیعی هستند. در تحقیقات پیشین تاکید زیادی بر نقش پایداری خاکدانه ها در کنترل فرسایش خاک و جلوگیری از حرکت و جابجایی آنها توسط عوامل فرسایشی شده است. بدین منظور، استفاده از مواد پلیمری به منظور کنترل فرسایش بادی مورد توجه قرار گرفته است اما مسئله موجود میزان تاثیر و مدت زمان دوام این محصولات در خاکهای مختلف است که می بایستی مشخص گردد. این پژوهش در راستای ارزیابی تاثیر امولسیون پلیمری بر پایه پلی وینیل استات (PVA) بر شاخص پایداری خشک خاکها، تغییرات آن در طول زمان و انتخاب میزان بهینه در خاکهای مختلف انجام شده است. بدین منظور پس از تهیه سه نمونه خاک با بافت سبک، متوسط و سنگین از نقاط مختلف و انجام آزمایشهای تعیین رطوبت طبیعی نمونه ها، دانه بندی به طریق هیدرومتری و الک و تعیین حدود آتربرگ خاک بر روی آنها، با استفاده از سه نوع خاک با چهار سطح ۰، ۲۵، ۴۰ و ۵۰ گرم از ماده پلیمری در هر متر مربع خاک به ترتیب با غلظتهای ۰، ۲۵، ۴۰ و ۲۵ گرم در لیتر، ۱۲ تیمار آزمایشی تهیه گردید. سپس میانگین وزنی قطر خاکدانه خشک (MWD) هر تیمار در سه تکرار و در بازه های زمانی ۱ روز، ۱، ۳ و ۶ ماه پس از تهیه، اندازهگیری شد. نتایج تحلیل آماری نشان داد که در بیشتر بازه های زمانی مورد نظر، افزودن ماده پلیمری به صورت معنیداری میزان MWD خاکها را نسبت به نمونه های تیمار شده با آب (شاهد) افزایش داده اند. همچنین، میزان ماده پلیمری و حجم امولسیون پلیمری اضافه شده تواما بر میزان پایداری خاکدانه تاثیر می گذارد. تاثیر تمام تیمارهای پلیمری بر میزان شاخص پایداری خاکدانههای ایجاد شده در ماسه بادی نسبت به تیمار شاهد حتی پس از ۶ ماه هم کاملا چشمگیر است. مقادیر MWD خاک متوسط تمام تیمارها تا ۳ ماه بالاتر از شاهد بوده و پس از ۶ ماه، تنها تیمار ۵۰ گرم بر متر مربع ماده پلیمری همچنان دارای مقادیر بزرگتری نسبت به تیمار شاهد است. در خاک سنگین تیمار شده با پلیمر نیز، تنها MWD تیمار ۵۰ گرم بر متر مربع است که پس از ۶ ماه با خاک شاهد در سطح ۱ درصد تفاوت معنیدار داشته و همچنان دارای ابعاد بزرگتری نسبت به تیمار شاهد است. سرانجام تیمار با میزان ۲۵ گرم پلیمر بر مترمربع خاک (با غلظت ۲۵ گرم در لیتر) به دلیل آنکه کمترین میزان پلیمر و کمترین میزان حجم امولسیون اضافه شده به خاک را داراست به عنوان گزینه موثر انتخاب گردید.
Keywords:
میانگین وزنی قطر خاکدانه ها , پایداری خاکدانه ها
Authors
محمد موحدان
محقق موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی کرج
نادر عباسی
استادیار پژوهشی موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی کرج
مجید کرامتی
مربی پژوهشی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی قزوین
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :