بررسی تاثیر جابه جایی سطح زمین بر ساختمان های تخریبی در شهر بم با استفاده از تکنیک های فازی شی ء گرا و تداخل سنجی راداری

از مهم ترین مخاطراتی که امروزه و حتی در گذشته جامعه­ ی بشری را تهدید کرده ­است، مخاطره­ ی زلزله و اثرات حاصل از وقوع آن است. با توجه به اهمیت این موضوع، در این تحقیق به بررسی تغییرات سطح زمین پس از وقوع زمین ­لرزه در منطقه­ ی بم با استفاده از تصاویر راداری و نوری۱ پرداخته ­شده است که با استفاده از تصاویر ماهواره انویست۲، مربوط به زمان­های قبل و بعد از زلزله ی بم، اقدام به برآورد میزان جابه جایی حادث شده در سطح منطقه ی مورد مطالعه گردید. همچنین با استفاده از تصویر پانکروماتیک ماهواره ی IRS هندوستان با دقت­ مکانی پنج متر و انجام تکنیک فیوژن۳ از نوع ادغام رزولوشن فیلتر بالا گذر۴ با استفاده از تصاویر استر۵ و عکس­های هوایی منطقه ی بم مربوط به سال ۱۳۸۳ اقدام به اجرای الگوریتم فازی شی ء­گرا۶ برای استخراج خودکار ساخت و سازهای موجود در منطقه­ی ­مورد ­مطالعه شد. با توجه به تاثیر سازندهای زمین­شناسی در تعیین مکان های مناسب برای ساخت و سازها و بررسی میزان اثر­پذیری سازندهای تشکیل ­دهنده ی منطقه­ ی مورد مطالعه از زلزله ی به وقوع پیوسته در منطقه، از نقشه ی زمین­ شناسی ۱:۱۰۰۰۰۰ استفاده شد. در مرحله ی تجزیه ­و­ تحلیل پژوهش، نتایج حاصل از هر یک از مراحل عملی انجام شده با یکدیگر انطباق داده شدند. به طوری که میزان جابه جایی در اثر زمین­لرزه بین ۰.۱۹-  و ۰.۳۲در تغییر بوده و نتایج مربوط به استخراج خودکار ساختمان­های تخریبی به­ وسیله ی اپراتورهای AND و OR دقتی به ترتیب برابر ۹۳ درصد و ۹۸ درصد نشان دادند، که با انطباق این لایه ها با هم ارتباط بین جابه جایی زمین، واکنش پذیری سازندها از جابه جایی و تخریب ساختمان­ها مورد بررسی قرار گرفت.

Keywords:

تداخل سنجی , رادار , فازی شی ءگرا , زلزله ی بم