نقش هوش اخلاقی و اجتماعی در پیش بینی تاب آوری و کیفیت زندگی والدین کودکان دارای ناتوانی یادگیری

هدف مطالعه ی حاضر بررسی نقش هوش اخلاقی و اجتماعی در پیش بینی تاب آوری و کیفیت زندگی در والدین کودکان دارای اختلال یادگیری، می باشد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده و نمونه ی آماری این تحقیق شامل ۱۵۰ نفر از والدین کودکان  ناتوان یادگیری استان آذربایجان شرقی در سال ۱۳۹۳ بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری، داده ها از پرسشنامه ی هوش اخلاقی لنیک و کیل، مقیاس هوش اجتماعی تت، مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسن استفاده شد. سپس داده­ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که بین تاب آوری والدین با متغیر هوش اجتماعی (۴۲۳/۰=r)، خرده مقیاس درست کاری هوش اخلاقی (۵۴۴/۰=r)، خرده مقیاس بخشش هوش اخلاقی (۲۷۳/۰=r)، خرده مقیاس مسئولیت پذیری هوش اخلاقی (۲۸۲/۰=r) و خرده مقیاس دلسوزی هوش اخلاقی (۳۴۱/۰=r) رابطه ی مثبت و معنی دار وجود دارد. بین کیفیت زندگی والدین کودکان ناتوان یادگیری با متغیر هوش اجتماعی (۳۴۴/۰=r)، مولفه ی دلسوزی (۳۳۰/۰=r)، مولفه ی مسئولیت پذیری  (۲۳۳/۰=r)، مولفه ی بخشش (۴۴۶/۰=r) و مولفه ی درست کاری هوش اخلاقی (۲۵۳/۰=r) رابطه ی مثبت و مستقیم وجود دارد. نتایج رگرسیون چندگانه  به روش Enter نشان داد که متغیر هوش اجتماعی و  خرده مقیاس ‎های هوش اخلاقی در تبیین کیفیت زندگی ۶/۴۱% و  تاب آوری والدین دارای کودکان ناتوانی یادگیری ۴/۴۱%  سهم دارند.

Keywords:

هوش اخلاقی , اجتماعی , تاب آوری , کیفیت زندگی , والدین , کودکان , ناتوانی یادگیری