بررسی جوانه زنی و رشد گیاهچه سه گونه گیاه سالیکورنیا در پاسخ به سطوح شوری ناشی از کلرید سدیم با استفاده از تابع گامپرتز

به منظور بررسی اثر سطوح شوری ناشی از کلرید سدیم بر جوانه زنی (در محیط کشت پتری دیش) و رشد گیاهچه (کشت گلدانی) گیاه سالیکورنیا دو آزمایش مجزا هریک به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در سال ۱۳۹۸ در آزمایشگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهیدچمران اهواز اجرا شد. تیمارهای آزمایشی در دو آزمایش شامل شش سطح شوری (شاهد با استفاده از آب مقطر، ۱۰، ۲۰، ۳۰، ۴۰ و ۵۰ دسی زیمنس بر متر) و سه گونه گیاه سالیکورنیا (Gorgan ecotype S. persica، S. biglovii و S. europaea) بودند. نتایج نشان دهنده اثر معنی دار برهمکنش شوری و گونه بر صفات مورد مطالعه در هر دو آزمایش بود. در هرسه گونه به جز در صفات ضریب یکنواختی جوانه زنی، درصد آب بافتی گیاهچه و فنول کل، بیشترین مقدار تمام صفات در تیمار شاهد و کمترین مقدار آن در سطح ۵۰ دسی زیمنس بر متر اعمال شوری مشاهده شد. به نحوی که بیشترین درصد آب بافتی گیاهچه (با میانگین ۸۹.۴۴ درصد) در تیمار شوری ۴۰ دسی زیمنس بر متر و گونه S. europaea بدست آمد. همچنین بیشترین مقدار فنول کل و فلاوونوئید نیز در تیمار شوری ۲۰ دسی زیمنس بر متر و گونه S. persica به ترتیب با میانگین های ۰.۱۵۶ و ۰.۰۳۱ میلی گرم بر گرم وزن تر مشاهده شد. بر اساس نتایج تابع سیگموئیدی (گامپرتز) نیز (R۲adj≥۰.۹۵ و RMSE≤۳.۲۵) با افزایش سطوح شوری از سطح شاهد به ۵۰ دسی زیمنس بر متر، زمان رسیدن به ۵۰ درصد جوانه زنی به ترتیب از ۵.۷۳ به ۱۶.۲۰ روز در گونه S. persica ، از ۴.۴۲ به ۱۷.۰۷ روز در گونه S. biglovii و ۵.۷۵ به ۱۱.۹۵ روز در گونه S. europaea افزایش یافت. حال با آگاهی از رفتار متفاوت گونه ها در سطوح بالاتر از ۱۰ دسی زیمنس بر متر اعمال شوری، بررسی دقیق تر عکس العمل های گیاهی به سطوح شوری بین شاهد (آب مقطر) و تیمار ۱۰ دسی زیمنس بر متر در برنامه های به نژادی این گونه ها قابل توصیه است.

Keywords:

تابع سیگموئیدی , درصد آب بافتی گیاهچه , فلاونوئید , فنول کل , گیاه هالوفیت