بررسی ضوابط حقوق شهروندی در ساختمان های بلند

امروزه یکی از اصلی ترین مولفه های اجتماعی، حقوقی و سیاسی جهان معاصر، جایگاه حقوقی شهروندان می باشد که همواره از حقوق و اهمیت بسیار مهمی برخوردار است. موضوع شهروند و حقوق شهروندی از اصلی ترین مباحث بین المللی در بین جوامع است که در آن شهروندی بر ابتدائی ترین و اساسی ترین حقوق افراد بشر دلالت دارد. در حال حاضر با پیشرفت و توسعه صنعتی شهر ها که با رشد جمعیت همراه است، شیوه های معماری جدید و نوینی در فرایند توسعه ساختمان ها مطرح شده است که سیر تحول بلند مرتبه سازی در فرم های امروزی را تحت تاثیر خود قرار داده است. بلند مرتبه سازی در ایران نیز در دهه ۷۰ همگام با روند رو به رشد شهرنشینی و سیاست های تولید انبوه ساختمان ها در قالب ساختمان های بلند مرتبه مطلوب، به عنوان یکی از شیوه های پاسخگویی به این فرایند به سرعت توسعه یافته است اما کم توجهی به معیارها و اصول مربوط به کیفیت محیط و رابطه این کیفیت با زمینه های حقوقی، اجتماعی و فرهنگی شهروندان در طراحی این ساختمان ها نادیده گرفته شده است که همواره سبب شکل گیری فرم های بی روح و فقد ارتباط با شهروندان محیط اطراف خود شده است. در این مقاله که به شیوه توصیفی - تحلیلی و همراه با جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای می باشد، سعی گردیده اصول و احکام ثابتی در راستای شناخت و بررسی ضوابط و مقررات حقوق شهروندی در ساختمان های بلند را برای آگاهی از این قوانین استخراج نموده و از طریق مطالعات کتابخته ای، به تحلیل و تفسیر اصول و نتایج پرداخته است.