روانشناسی رنگ در مجموعه اشعار چهار تن از شاعران معاصر و تاثیر آن بر ترویج ویژگی های رفتاری دانش آموزان

رنگ به عنوان برجسته ترین و نمودارترین عنصردرحوزه محسوسات از دیر باز تاکنون مورد توجه انسان بوده وهمواره روح و روان آدمی را مسحور قدرت نافذ خویش نموده است. رنگ، مایه آرایش جهان آفرینش و نمایانگر قدرت نقاش زبر دست هستی است. امروزه به عقیده بسیاری از بزرگان ادب و هنر جهان - رنگ، مهمترین عنصر در بروز خلاقیت های هنری است. ازآنجا که شعر، گزینش واژه ها یا به تعبیر دقیقتر، نقاشی با واژه هاست، بی گمان انتخاب رنگها در عرصه هنرمندی شاعرنمیتواند بی تاثیر باشد وانتخاب آگاهانه یا ناآگاهانه هررنگ از سوی شاعر، بیانگر دیدگاه وی نسبت به هستی وپدیده های آن محسوب میگردد. دقتنظر در میزان بسامد واژگان رنگین در آثار هر شاعر میتواند مارا به بسیاری از ویژگیهای اخلاقی و رفتاری شاعر وهمچنین لایه های زیرین جهان بینی وی رهنمون سازد. در این مقاله کوشیده ایم با توجه به بسامد واژگانی رنگها از راهی علمی تر و با استفاده از نظریه روان شناسی رنگ ها ماکس لوشر به پاره ای از ویژگیهای رفتاری، اخلاقی چهار تن از شاعران معاصر از جلمه سهراب سپهری، شاملو، فروغ فرخزاد و نیما دست یابیم.

Keywords:

رنگ , شعر , روانشناسی رنگ ها , ماکس لوشر , معاصر.