بررسی چیستی هویت کودکان و اثر داستان سرایی در شکل گیری آن

یکی از مهم ترین موضوعات فکری بشر، بحث چیستی هویت و چگونگی شکل گیری آن می باشد. هویت هر پدیده ای بیانگر هیئت و ماهیت وجودی ذات آن پدیده است. هویت در یک معنا به ویژگی یکتایی و فردیت هر فرد و در معنای دیگر به ویژگی همسانی که در آن اشخاص می توانند به یکدیگر پیوسته باشند، دلالت دارد. انسان موجودی دارای استعدادهای بسیار و قابلیت های بیشمار است و اولین گام در جهت تحقق هر کمال و سعادتی شناخت استعدادهای درونی و رسیدن به خودآگاهی است؛ لذا شناخت هویت خود و در گام بعد آنکه چگونه بتوانیم هویتی والا برای خود بسازیم بسیار حائز اهمیت مباشد. ما کودکی خود را با داستان ها و قصه های کودکی به یاد می آوریم و داستان ها ها بدون آنکه آگاه باشیم، نطفه و نهاد شخصیت آینده و سرنوشت ما را پی ریزی می کنند. صورت و ظاهر این قصه ها و داستان ها شاید به مرور زمان فراموش شوند اما جوهر نمادین آنها همواره در کانون هستی ما حضوری فعال و قدرتمند دارد و می تواند سرچشمه هویت یابی در سال های آتی زندگی باشد. یکی از بارزترین ویژگی های نگاه خردسالان و نوجوانان، عینیت بخشیدن به رخدادهای داستان و اجتناب نویسنده از دخالت مستقیم و جانبدارانه و داوری های ارزشی در داستان است که ممکن است به تاثیر داستان بر خواننده خدشه وارد کند. بنابراین باید به داستان های ادبی به منزله یک ابزار آموزشی نگاه کرد و داستان خوانی را جزء برنامه های اصلی کودکان در مدارس قرار داد تا کودکان بتوانند از طریق گفت و گو در مورد آنها چیستی و هویت بخشی خود را بالا ببرند. نکته دیگر که باید به آن توجه کرد این است که استفاده از داستان راه تعامل بزرگسالان با کودکان را هموار می کند، و در عین افزایش قدرت تفکر آنها را با رفتارها و مسائل اجتماعی آشنا می سازد و جایگاه خویش را در جامعه و هستی زودتر می یابند. نیرومندی داستان در این است که می تواند دنیای احتمالی را به عنوان موضوع کاوش فکری بیافریند و وسیله ای برای درک جهان و درک خویشتن است و چالش های بالقوه ای را نیز برای پردازش شناختی فراهم می کنند

Keywords:

چیستی هویت , کودکان , آموزش , داستان سرایی , هویت اجتماعی