رابطه خودآگاهی و خویشتن پذیری با سرمایه روانشناختی در اعضای بهبود یافته انجمن معتادان گمنام

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه خودآگاهی و خویشتن پذیری با سرمایه روانشناختی در اعضای بهبود یافته انجمن معتادان گمنام بود. این پژوهش، توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی می باشد. جامعه پژوهش حاضر کلیه اعضای بهبود یافته انجمن معتادان گمنام که دسترسی به اینترنت و فضای مجازی دارند می باشد. با توجه به ماهیت روش پژوهش و شیوع ویروس کرونا ۸۰ نفر به عنوان نمونه آماری و با بهره گیری از نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سرمایه روانشناختی لورنز و همکاران( ۲۰۱۶ )، پرسشنامه خودآگاهی کوپر ( ۱۹۹۷ ) و پرسشنامه پذیرش بی قید و شرط خود چمبرلین و هاگا( ۲۰۰۱ ) بود. داده های پژوهش با استفاده از تحلیل همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند . داده های بدست آمده به وسیله ی نرم افزار آماریSPSS۲۳تحلیل گردید. نتایج نشان داد که بین خودآگاهی و خویشتن پذیری با سرمایه های روان شناختی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که از بین دو متغیر مستقل خویشتن پذیری و خودآگاهی، تنها خویشتن پذیری توانایی پیش بینی سرمایه های روان شناختی را دارد. به عبارت دیگر۲۳.۲٪از واریانس سرمایه های روان شناختی توسط خویشتن پذیری پیش بینی می شود. نتایج این پژوهش نشان می دهد که افزایش خودآگاهی و خویشتن پذیری باعث بهبود سرمایه های روان شناختی شده، همچنین یافته های این پژوهش نشان داد که خویشتن پذیری نقش مهمی در پیش بینی سرمایه های روان شناختی دارد

Keywords:

خودآگاهی , خویشتن پذیری , سرمایه روانشناختی , انجمن معتادان گمنام