خودکنترلی،احساس تنهایی و اعتیاد به بازی های آنلاین درزمان همه گیری کووید-۱۹

انجام بازیهای آنلاین یکی از محبوبترین فعالیتهای اینترنتی در زمان ما است. با استفاده گسترده از اینترنت، علاقه به بازیهای آنلاین نیز افزایش یافته است. اگرچه بازیهای آنلاین دارای مزایای شناختی، عاطفی، انگیزشی و اجتماعی هستند، اما منجر به موقعیت های نامطلوبی مانند اعتیاد به بازی نیز میشوند. مطالعه حاضر با هدف خودکنترلی، احساس تنهایی و اعتیاد به بازیهای آنلاین در زمان همه گیری کووید-۱۹ انجام شده است. طرح پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان ۱۲ تا ۱۸ ساله شهر نورآباد دلفان در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ تشکیل میدادند. به منظور انتخاب گروه نمونه از مجموع ۷۰۰ دانشآموز ۳۵۰ نفر که از بازی آنلاین استفاده میکردند با استفاده از روش نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب و به پرسشنامه های احساس تنهایی راسل و همکاران (۱۹۷۸)، پرسشنامه اعتیاد به بازیهای آنلاین وانگ و چانگ (۲۰۰۲) و خودکنترلی تانجی (۲۰۰۴) پاسخ دادند. داده های جمعآوری شده با استفاده از ضریب همبستگی و رگرسیون چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین خودکنترلی با اعتیاد به بازیهای آنلاین رابطه منفی و معنیداری وجود دارد .(P≥۰/۰۰۱) همچنین بین احساس تنهایی با اعتیاد به بازیهای آنلاین رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد .(P≥۰/۰۰۱) همچنین نتایج حاصل از معادله رگرسیونی نشان داد که ۲۵ درصد از واریانس اعتیاد به بازیهای آنلاین توسط احساس تنهایی و خودکنترلی تبیین میشود. نتایج این پژوهش ضمن تایید رابطه احساس تنهایی و ضعف مهارتهای خویشتنداری با اعتیاد به بازیهای آنلاین تاکید میکند.

Keywords:

بازی های آنلاین , خودکنترلی , احساس تنهایی , دانش آموزان , کووید-۱۹