نقش خودکارآمدی و سایر باورهای سرمایه انسانی در عملکرد مدیریت شهری

خلاصه خودکارآمدی را مجموعه قضاوت ها و باورها نسبت به توانایی های خود در انجام تکالیف خاص در موقعیت های خاص تعریف کرده است. خودکارآمدی بر عقاید و باورهای افراد در اعمال کنترل بر عملکرد و رویدادهای موثر زندگی اشاره دارد. بر اساس نظریه شناختی– اجتماعی، افراد با باورهای قوی نسبت به توانایی های خود، در مقایسه با افرادی که نسبت به توانایی های خود تردید دارند، در انجام تکالیف بهتر عمل می کنند. فال و مک لئود معتقدند باورهای خودکارآمدی، میزان مقاومت و ایستادگی شخص را در برابر موانع نیز نشان می دهند و نشان دهنده این اعتقاد فرد است که وی در یک موقعیت به طور موثر می تواند عمل کند یا برعکس، در انجام کارهای خود نقش کمی داشته باشد. زمانی که افراد اعتقاد دارند توانایی هایشان برای انجام تکلیف زیاد است، شایستگی خود را برای رسیدن به موفقیت در آن تکلیف، بالا ارزیابی می کنند و زمانی که تصور می کنند به دلیل ناتوانی، تلاش هایشان به شکست منجر می شود، احساس بی کفایتی و ناشایستی را تجربه خواهند کرد و درنتیجه در هنگام عملکرد اعتماد به نفس خود را از دست می دهند و در انجام تکلیف ناتوان می شوند.

Keywords:

کلمات کلیدی: مدیریت شهری , خودکارآمدی , سرمایه انسانی , شهرداری تهران.