نقش خودمتمایز سازی، اعتماد، احساس شرم و گناه در تبیین رفتارهای خود زنی در کلینیک های روان درمانی شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش خودمتمایزسازی، اعتماد، احساس شرم و احساس گناه در تبیین رفتارهای خودزنی در میان افراد مراجعه کننده به کلینیکهای رواندرمانی شهر تهران انجام شد. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه زنان مراجعه کننده به کلینیکهای رواندرمانی شهر تهران با نشانگان رفتارهای خودزنی تشکیل داده اند. حجم نمونه آماری زنان مراجعه کننده به کلینیک های روان درمانی شهر تهران بودند که با روش نمونه گیری تصادفی ۱۲۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار های پژوهش شامل پرسشنامه آسیب به خود (SHI) آزمون تمایز یافتگی خود((DSI، پرسشنامه اعتماد بین شخصی زنان و پرسشنامه ی عواطف خود آگاه بود. داده ها با استفاده از ، ضرایب همبستگی پیرسون وآزمون تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد. با توجه به نتایج به دست آمده خودمتمایزسازی به شکل منفی و معنیداری، اعتماد به شکل منفی و معنادار و گناه،شرم به صورت مثبت و معنی دار رفتار خودزنی افراد مراجعه کننده به کلینیکهای روان درمانی شهر تهران را پیشبینی میکنند.

Keywords:

اعتماد , احساس شرم و گناه , رفتارهای خودزنی , خود متمایزسازی