نقش کیفیت زندگی در مدرسه و خودتنظیمی تحصیلی در پیش بینی سرزندگی تحصیلی دانشآموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش کیفیت زندگی در مدرسه و خودتنظیمی تحصیلی در پیش­بینی سرزندگی تحصیلی انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعهی آماری پژوهش را کلیه­ی دانشآموزان دوره­ی متوسطه­ی اول شهر اردبیل در سالتحصیلی ۹۵-۱۳۹۶ تشکیل میدادند که از میان آن­ها با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی خوشهای تعداد ۲۳۰ دانشآموز به عنوان نمونه انتخاب شدند که در نهایت پرسشنامهی ۲۲۳ دانشآموز قابل تحلیل بود. از پرسشنامه­ی کیفیت زندگی در مدرسه، پرسشنامه­ی خودتنظیمی تحصیلی و پرسشنامه سرزندگی تحصیلی برای جمعآوری داده­ها استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافتهها نشان داد که بین کیفیت زندگی در مدرسه (و مولفههای آن) و خود­تنظیمی تحصیلی (و مولفههای آن) با سرزندگی تحصیلی دانشآموزان رابطهی مثبت معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کرد که تقریبا ۵۷ درصد از کل واریانس سرزندگی تحصیلی براساس کیفیت زندگی در مدرسه و خود­تنظیمی تحصیلی قابل پیش بینی است که متغیر کیفیت زندگی در مدرسه سهم بیشتری داشت. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که کیفیت زندگی در مدرسه و خود­تنظیمی تحصیلی از متغیرهای مرتبط با سرزندگی تحصیلی دانشآموزان است.

Keywords:

کیفیت زندگی در مدرسه , خود تنظیمی تحصیلی , سرزندگی تحصیلی