مسولیت مدنی ناشی از هوش مصنوعی در حقوق ایران با نگاهی بر حقوق انگلیس

رشد صنعتی جوامع و پیشرفت فناوری، سبب شده که بشر هر روز به اختراعات جدیدی دست پیدا کند و در سایه پیشرفت فناوری و پیدایش مفاهیم جدید هوش مصنوعی و دانش رباتیک نیز وارد مرحله جدیدی از حیات خویش شده است، ضرورت اتخاذ قواعد و ضمانت اجر اهایی که بتواند استفاده از این ابزارآلات فنی را در بستری امن تضمین نماید، از لوازم ورود در این مرحله است. اگر بپذیریم هوش مصنوعی استقلال شخصیتی دارد به این علت که می تواند مستقل تصمیم بگیرد، می توان هوش مصنوعی را مسئول عمل و یاترک فعل خویش قلمداد کرد که آثار حقوقی آن شامل جبران خسارت تنها از طریق نهادهایی چون بیمه می شود؛ چر ا که عملا نمی توان جبران خسارت را از هوش مصنوعی مطالبه نمود و این فرض که هوش مصنوعی دارای شخصیت هستند عملا رد می شود چرا که نه قانون گذار این امر را می پذیرد و نه عرف قبول می کند که یک ربات یا دستگاهی که با هوش مصنوعی کار می کند دارای شخصیت از منظر حقوقی باشند .می توان در فرض دیگر عنوان داشت که، مسئولی ت مدنی هوش مصنوعی مانند مسئولیت ناشی از اشیاء است و تحت نظام مسئولیت ناشی از تولید و عرضه کالا(اشیاء)، تولیدکننده یا عرضه کننده هوش مصنوعی را مسئول زیانهای ناشی از عیب و به کار گیری دانست، اما به این علت که سیستم هایی که مجهز به هوش مصنوعی هستند قدرت تصمیم گیری دارند بدین جهت نمی توان مسئولیت در اشیاء را با مسئولیت ناشی از هوش مصنوعی برابر دانست. در حقو ق انگلستان مسولیت ناشی از هوش مصنوعی به طور کلی چه ناشی از قرارداد باشدوچه ناشی از یک رابطه غیر قراردادی با نظریه عیب محصول ( نظریه مسئولیت محض) قابل توجیه دانست . تحقق مسئولیت مدنی اعم از قرارداد ی و غیرقراردادی وابسته به احراز عیب درهوش مصنوعی ویا تخطی سازنده هوش مصنوعی، بروز ضرر و رابطه سببیت میان آن دو است.

مسولیت مدنی ناشی از هوش مصنوعی در حقوق ایران با نگاهی بر حقوق انگلیس Keywords:

هوش مصنوعی , مسئولیت مدنی , تقصیر , مسئولیت ناشی از فنآوری , عیب تولید , حقوق ایران , حقوق انگلیس