ارتباط بین خود پنداره بدنی با نحوه گذران اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت های بدنی دانش آموزان تیزهوش

هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط خودپنداره بدنی با گذران اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت­های بدنی در دانش­آموزان تیز هوش متوسطه قزوین بود. روش تحقیق از نوع توصیفی – همبستگی است. جامعه این تحقیق تمامی دانش­آموزان تیز هوش دختر و پسر سه پایه تحصیلی دوره متوسطه به تعداد ۷۶۰ نفر در سال تحصیلی ۹۳-۹۴ بوده که از بین آن ها ۲۵۶ نفر (۱۲۸ دختر و ۱۲۸ پسر) براساس جدول مورگان و به شکل تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این تحقیق از دو پرسش­نامه اوقات فراغت روان بخش و پرسش­نامه خود پنداره بدنی مارش استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون بهره گرفته شد. یافته ها نشان داد که دانش­آموزان تیز هوش مشارکت بسیار کمی ( حدود۲۲ درصد) در فعالیت­های ورزشی اوقات فراغت دارند. تماشای تلویزیون و استفاده از کامپیوتر بیش­ترین استفاده را در اوقات فراغت داشت. این نتایج همچنین موید ارتباط معنادار (p کم­تر از ۰۵/۰)بین عوامل لیاقت ورزشی، عزت نفس و خودپنداره کلی با تمامی مولفه­های گذران اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت­های بدنی است.ارتباط معنادار(p کم­تر از ۰۵/۰) بین عوامل چربی، ظاهر، انعطاف، سلامتی و هماهنگی با  برخی از مولفه­های گذران اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت­های بدنی ملاحظه گردید. لذا جهت گیری به سمت برنامه­های ورزشی در اوقات فراغت می­تواند به خودپنداره بدنی مثبت دانش­آموزان کمک کند.

Keywords:

خود پنداره بدنی , اوقات فراغت , دانش آموزان تیزهوش