مقایسه دو روش آموزش ویدیویی و چهره به چهره برآگاهی و نگرش بیماران مبتلا به سکته قلبی

اختلال خونرسانی عروق کرونر قلب، از شایع ترین بیماری های قلبی عروقی و مهمترین علت مرگ و میر در دنیا بوده و لذا پیشگیری از عوامل خطرساز در بروز حمله مجدد ضروری است. کمبود نیروی انسانی و امکان پذیر نبودن آموزش چهره به چهره در هنگام ترخیص و پیگیری می طلبد که راههای مفید، موثر و دست یافتنی مورد آزمون قرار گیرند. هدف این مطالعه مقایسه دو روش آموزش ویدیویی و چهره به چهره بر اساس الگوی باور سلامت بر آگاهی و نگرش بیماران سکته قلبی ترخیص شده در مورد عوامل خطرساز بیماری بود. این پژوهش یک مطالعه از نوع نیمه تجربی بوده، و۸۰ بیمار در آن در هریک از دو گروه مورد مقایسه تحت آموزش قرارگرفتند. برنامه آموزشی مبنی بر الگوی یادشده و در قالب فیلم تهیه و به صورت لوح فشرده ویدیویی درآمد. این برنامه برای هر فرد طی دو جلسه (پس از گذر از مراحل حاد و در زمان ترخیص) برگزار گردید. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که میانگین آگاهی و نگرش بیماران دو گروه، قبل از مداخله تفاوت معنادار نداشتند، ولی پس از مداخله آموزشی میانگین و انحراف معیار آگاهی و نگرش در گروه آموزش ویدیویی با میزان های، ۰/۹۸± ۳۲ و ۳/۱۲±۶۲ /۱۱۲ و در گروه با آموزش چهره به چهره به ترتیب۱/۴±۳۱/۰۲ و۵/۹۶ ±۱۰۵تفاوت معنادار را به (غیر از آگاهی از رژیم غذایی) نشان دادند (۰/۰۵>P). نتایج این مطالعه نشان داد که آموزش ویدیویی بر اساس الگوی باور سلامت در مقایسه با آموزش چهره به چهره موجب افزایش بیشتر آگاهی، منافع درک شده، تهدید درک شده و حساسیت درک شده، همچنین کاهش موانع درک شده در بیماران سکته قلبی شده است. بر اساس نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود برنامه های آموزشی مناسب برای پیشگیری از مشکلات عود مجدد بیماری در بیماران سکته قلبی با این روش اجرا شود.

Keywords:

Video training , Face to face training , Myocardial infarction , Health Belief Model , آموزش ویدیویی , آموزش چهره به چهره , سکته قلبی , الگوی باور سلامت