مقایسه غلظت فلزات سنگین در رسوبات رویشگاه های حرا بیدخون، بساتین و مل گنزه

در نتیجه روند افزایشی صنعتی شدن مناطق ساحلی گرمسیری و نیمه گرمسیری، نگرانی ها در رابطه با آثار فعالیت های انسانی بر اکوسیستم های مانگرو افزایش یافته است. در این مطالعه، از رسوبات سطحی (صفر تا ۱۰ سانتی متر) سه رویشگاه مانگرو استان بوشهر واقع در بخش شمالی خلیج فارس در مجاورت فعالیت های توسعه نفت و گاز پارس جنوبی به منظور آنالیز فلزات سنگین در بهار سال ۱۳۸۸ نمونه برداری شد. دامنه غلظت فلزات سنگین به ترتیب برای آلومینیوم (Al)، آهن (Fe)، کادمیوم (Cd)، مس (Cu)، نیکل (Ni)، سرب (Pb)، وانادیوم (V) و روی (Zn) برابر با؛ ۸۹/۱۴۵۱۱، ۷۲/۳۰۷۳۶، ۷۲/۱، ۰۴/۴۶، ۱۴/۶۴، ۸/۹۴، ۳۳/۳۱۱ و ۴۶/۱۸۱ میکروگرم بر گرم تعیین شد. دامنه غلظت تمام فلزات از استانداردهای اولیه رسوبات دریایی چین و اداره حفاظت محیط زیست آمریکا بالاتر بود. ولی در بیشتر موارد این مقادیر در حد مناسب استاندارد ثانویه استانداردهای فوق بود. در میان سه رویشگاه مانگرو در استان بوشهر، رویشگاه های بساتین و بیدخون از مقادیر بالاتر کادمیوم، مس، نیکل، سرب و روی برخوردار بودند و آلوده به فلزات سنگین ارزیابی شدند. با توجه به این که بیدخون نزدیک ترین رویشگاه مانگرو به مجتمع نفت و گاز پارس جنوبی می باشد و رویشگاه بساتین در مجاورت آن واقع شده است، اختلال جریان آب در رویشگاه بساتین به دلیل احداث نادرست پل روی ورودی آب خور بساتین موجب افزایش میزان آلودگی این رویشگاه شده است.

Keywords:

Mangrove forest , Bushehr province , Heavy metals , Sediment contamination , South Pars Gas Complex. , استان بوشهر , فلزات سنگین , آلودگی رسوبات , منطقه انرژی پارس جنوبی