ارتباط رضایت شغلی و تعهد سازمانی در پرستاران شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی گلستان

عملکرد کارکنان بخش پرستاری به عنوان یکی از مهم ترین منابع انسانی بیمارستان ها متاثر از عوامل متعددی از جمله رضایت شغلی است که موجب احساس دلگرمی و تعهد بیشتر و افزایش کیفیت خدمات می شود. این مطالعه توصیفی تحلیلی به صورت مقطعی و به منظور بررسی رابطه رضایت شغلی و تعهد سازمانی پرستاران بر روی تعداد ۷۵۰ نفر از پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی گلستان در سال ۱۳۸۷ طراحی و اجرا شد. روش نمونه گیری به صورت سرشماری بوده و برای جمع آوری داده ها از برگه اطلاعات جمعیتی، پرسشنامه رضایت شغلی و پرسشنامه تعهد سازمانی استفاده شد. سپس داده ها در محیط نرم افزار آماری SPSS با استفاده از آزمون های آماری متناسب از جمله ضریب همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شد. نتایج به دست آمده نشان داد شرکت کنندگان در طیف سنی بین ۲۲ تا ۵۵ سال (میانگین ۷.۴±۳۲.۶) و اکثرا زن (۷۲.۷ درصد) و ۷۴ درصد از آنان متاهل بودند که ۳۷.۷ درصد دارای رضایت شغلی کم و ۲.۲ درصد دارای رضایت شغلی خیلی بالا بودند. همچنین ۴۹.۶ درصد از جامعه نمونه با بیشترین فراوانی، تعهد سازمانی کم و صرفا ۴ درصد تعهد سازمانی خیلی زیاد داشتند. بین رضایت شغلی و تعهد سازمانی، ارتباط معنی دار مستقیمی مشاهده شد (۰.۰۵>P). با توجه به رضایت شغلی و تعهد سازمانی کم و متوسط پرستاران و ارتباط مستقیمی که بین آنها وجود داشت و از آنجایی که رضایت شغلی بر تعهد کارکنان می افزاید، از این رو ضروریست مدیران به مولفه های موثر بر رضایت شغلی، بیشتر توجه نمایند.

Keywords:

Job satisfaction , Organizational commitment , Hospital , Nursing staff , رضایت شغلی , تعهد سازمانی , پرستار , بیمارستان