راهکارهای مدیریت و برنامه ریزی حمل و نقل و ترافیک شهری

یکی از چالش های اساسی فراروی برنامه ریزی شهری در اواخر قرن بیستم، رشد پیوسته میزان ترافیک بوده که دستیابی به توسعه شهری پایدار را تحت تاثیر قرار داده است. در نظام های شهری، شبکه معابر و سیستم های حمل و نقل درون شهری تاثیرات مختلفی بر توسعه شهرها و اراضی می گذارند. در مجموع می توان گفت که شبکه های حمل و نقل نه تنها در جابه جایی کالا و مسافر بلکه بر توسعه نیز تاثیر می گذراند. شبکه معابر درون شهری امکان توسعه اراضی را در طول معابر افزایش داده و تاثیری خطی بر توسعه را به دنبال دارد، حال آن که شبکه آزاد راه ها به طور عمده در محل تقاطع ها بر توسعه اراضی اثر می گذارند. در همین ارتباط، زمینه ایجاد و توسعه حمل و نقل پایدار در این شهر می تواند باعث موثرترین ابزار هدایت توسعه شهر، شکل دهی به محیط و ارتقای کیفیت زندگی شهری شود. برنامه ریزی شهری و فرآیندهای آن امری است همیشگی و جاری و نمی توان آن را به صورت موقت و مقطعی در نظر گرفت. از مهمترین بخش های برنامه ریزی شهری، برنامه ریزی حمل و نقل و ترافیک شهری است که به همراه سایر عوامل از جمله زیرساخت ها و انواع کاربری ها شاکله برنامه جامع شهری را تشکیل می دهند. با توجه به اهمیت مباحث ترافیکی در برنامه ریزی جهت سیستم های حمل و نقل، در این مقاله به بررسی این موضوع پرداخته شده است. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر راهکارهای مدیریت و برنامه ریزی حمل و نقل و ترافیک شهری با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. یکی از مسائل مدیریتی در شهر تهران، آمد و شدهای درون شهری است. در شهر تهران، افزایش جمعیت و محدودیت منابع، موجب سردرگمی و بی برنامگی در برخورد با این موضوع شده است. توسعه روز افزون شهرها جا به جایی انسان و کالا را به صورت مسئله ای در اورده است که پیچیدگی آن دائما در حال افزایش است.رشد شهری تقاضای سفر زیادی را روی تسهیلات ناکافی موجود حمل ونقل باعث شده است و شهرها برای خدمات حمل و نقل تا حدود زیادی به سیستم خیابان های خود متکی هستند . برای جوابگویی به تقاضای فزاینده ترافیک اتومبیل های ترافیک تجاری، حمل و نقل عمومی، دسترسی به زمین های اطراف و همچنین پارکینگ، این سیستم ها همیشه در حال تحمل بار اضافی هستند.

Keywords:

مدیریت شهری , حمل و نقل شهری , مدیریت حمل و نقل , توسعه پایدار