برنامه ریزی نیروی انسانی، پیش در آمدی در جهت نگهداشت نیروی انسانی متخصص در نظام آموزش عالی

در سال های اخیر مفهوم منابع انسانی جای خود را به سرمایه انسانی داده است و توسعه دانش تبدیل به مهم ترین بنیاد تمدن بشری گردیده است که رویارویی با مسائل پیچیده در سازمان ها را بیشتر از آن که نیازمند به دسترسی به ماشین آلات پیشرفته بداند، وابسته به دانایی و استعداد بشری کرده است. تقاضای روز افزون کارفرمایان برای جذب نیروی متخصص و ماهر و نیز تمایل کارکنان به تصاحب مشاغل ارزشمندتر منجر به شکل گیری کشمکش و مبارزه ای نوین در حوزه مدیریت منابع انسانی گردیده است. با توجه به نقش خطیر نظام آموزش و نیز آموزش عالی در جامعه و تنوع خدمات و عملکردهای این نظام، ضروری است که منابع انسانی عظیمی نیز در اختیار آن قرار گیرد. در سازمان های آموزشی هر چند بحث تجارت و رقابت صنعتی وجود ندارد؛ اما رقابت در زمینه جذب و نگهداری مدیران و کارکنان مستعد و پرورش مهارت های آنان فراوان است. از همین رو در پژوهش حاضر از طریق جستجو و مطالعه پژوهش های صورت گرفته، به بررسی پیشینه و ادبیات مطالعاتی انجام شده در خصوص عوامل موثر بر نگهداری و حفظ نیروی انسانی متخصص و ماهر به ویژه در نظام آموزش عالی کشور با تکیه بر مبانی برنامه ریزی نیروی انسانی، می پردازیم و سعی بر آن داشته ایم تا با مروری جامع بر مفاهیم اصلی مرتبط با برنامه ریزی نیروی انسانی و نگهداشت نیرو در سازمان های آموزش عالی، دلایلی دال بر اهمیت روز افزون مدیریت و برنامه ریزی نیروی انسانی در پیشبر اهداف و افزایش بهره وری این گونه سازمان ها ارائه دهیم.

Keywords:

مدیریت نیروی انسانی , برنامه ریزی نیروی انسانی , ماندگاری نیروی انسانی , آموزش عالی.