نقش مبانی نظری انسان شناسی شهری در برنامه ریزی شهری و مدیریت شهری

خلاصه بخشی از شهرنشینی عبارت است از مهاجرت مردم از مناطق روستایی به سمت شهرهای بزرگ و کوچک که علاوه بر داشتن تراکم بیشتر و وجود مناطق گوناگون و متنوع ، دارای فرصت های شغلی بهتر و پردرآمدتر برای ساکنان خود هستند. این پدیده اجتناب ناپذیر است چرا که تولیدات کشورها کم کم از سمت کشاورزی به سوی صنعتی شدن می رود و مردم را برای دسترسی بهتر به مشاغل و منابع به سمت شهرها سوق می دهد، افزایش شهرنشینی در اکثر کشورهای در حال توسعه رخ می دهد، بدین ترتیب شهرها تبدیل به قطب های تجارت و فرهنگ می شوند که با هدف دستیابی به مزایای مالی و یا اجتماعی، افراد بسیاری را به سمت خود و یا خارج از مرزهای خود جذب می کند و به این ترتیب یک فرد به طبقه اجتماعی که در آن متولد شده است محدود نمی شود. علی رغم اینکه این فرآیند بخشی طبیعی از یک جامعه در حال توسعه است ولی گاهی شاهد روند نزولی برای آن نیز وجود دارد زیرا افزایش بی رویه جمعیت شهرنشین و نیاز به گسترش مرزهای شهری، برخی اوقات ساکنان شهرها نیز راهی مناطق روستایی می شوند، در نتیجه برای شکوفایی یک جامعه پر رونق لازم است که در فرآیند شهرنشینی اصل تعادل برقرار شود.

Keywords:

کلمات کلیدی: شهرداری تهران , انسان شناسی , مدیریت شهری , برنامه ریزی شهری.