اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر میل جنسی کم کار و اختلال نعوظی در مردان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر میل جنسی کم کار و اختلال نعوظی در مردان است. در این مطالعه ۳۰ مرد دارای تشخیص اختلال نعوظ، میل جنسی کم کار به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. پرسشنامه های اختلال نعوظ، میل جنسی کم کار در مرحله پیش آزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد. سپس اعضای گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت درمان شناختی رفتاری قرار گرفتند و برای گروه گواه هیچگونه مداخله ای صورت نگرفت. داده های بدست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس یک راهه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت که نتایج بدست آمده بیانگر اثربخشی معنادار مداخلات صورت گرفته بر میل جنسی کم کار و اختلال نعوظ در اعضای گروه آزمایش در مقایسه با اعضای گروه گواه بود. بر این اساس مشخص شد که درمان شناختی رفتاری توانسته به صورت معناداری بهبود در میل جنسی کم کار (F=۱۴/۶۷ و p<۰/۰۰۱) و اختلال نعوظ (F=۱۱/۷۸و P<۰/۰۰۱) را تایید کردند. این یافته ها بیانگر لزوم توجه به مولفه های زمینه ساز شناختی در اختلالات جنسی می باشد.

Keywords:

میل جنسی کم کار , اختلال نعوظ , درمان شناختی رفتاری