تاثیر نورپردازی بناهای تاریخی بر تقویت سرزندگی شهری در بافت تاریخی شهر شیراز

بافت های تاریخی به دلیل هویت و جایگاه ویژه، از اهمیت بسزایی در شهرها برخوردار هستند. از طرفی اهمیت نورپردازی به عنوان عنصری تاثیرگذار بر ارزش های فضایی و هویتی بر کسی پوشیده نیست. در نتیجه شیوه های نورپردازی به عنوان مکملی در کنار فضاهای تاریخی می تواند یکی از عوامل تاثیرگذار و تقویت کننده هویت و سرزندگی شهروندان باشد. در این تحقیق هدف آن است که تاثیر نورپردازی بناهای تاریخی بر تقویت سرزندگی شهری در بافت تاریخی شهر شیراز مورد بررسی قرار گیرد. شهر شیراز با توجه به جایگاه تاریخی و گردشگری که دارد، می تواند گزینه مناسبی برای این تحقیق محسوب شود. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر گردآوری داده های میدانی است. جامعه آماری تحقیق را شهروندان شهر شیراز تشکیل داده اند که ۱۵۶۵۵۷۲ نفر بوده اند. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران بالغ بر ۳۲۲ نفر محاسبه شد. نتیجه آزمون تی تک نمونه ای نشان داد که نورپردازی بناهای تاریخی در بهبود سرزندگی شهر شیراز در سطح کمتر از ۰۵/۰ معنادار بوده است. بررسی میزان رابطه این دو شاخص نشان می دهد که بیشترین همبستگی مربوط به شاخص نورپردازی با سرزندگی محیطی با ضریب همبستگی ۶۰۰/۰ است. آزمون پیرسون نشان می دهد که شاخص نورپردازی با سرزندگی اجتماعی نیز دارای ضریب همبستگی برابر با ۵۳۶/۰ و میزان همبستگی برای شاخص نورپردازی با سرزندگی اقتصادی نیز برابر با ۴۳۲/۰است.

Keywords:

نورپردازی , بناهای تاریخی , بافت تاریخی , سرزندگی , شیراز