تاثیر و انتزاع از طبیعت در شکل گیری نقوش هندسی و گره های سنتی ایران

قوانین طبیعت بر پایه هندسه وتناسبات استواراست. هندسه ، نظم وزیبایی طبیعت را در تمام موجودات می توان بررسی کرد، چرا که در شکلهای مختلف موجود در طبیعت نسبت های معینی را میتوان مشاهده کرد.از آنجا که طبیعت، مخلوق معمار هستی و بهترین سرچشمە الهام انسان است،نقوش هندسی وگره ها نیزاز اشکال موجود در طبیعت بهره واز آن الگو گرفته اند. طبیعت همواره به عنوان منبع تقلید و الهام، مورد توجه اندیشمندان بشری در عرصه های علمی و هنری بوده است. ویژگی الگوهای هندسه نقوش بر پایه معادلات دقیق ریاضی استوار بوده و طبیعت با دارا بودن الگوهای پیشرفته ریاضی همواره سرمشقی برای مهندسان و هنرمندان در دنیای هنر بوده است.این پژوهش مبتنی بر مطالعات اسنادی و مقالات مرتبط در دهه های اخیر ، ابتدا به بررسی و بیان پیشیه ارتباط هندسه نقوش و طبیعت در تمدن کهن ایران می پردازد و سپس تداوم به کارگیری هندسه در دوره اسلامی را با توجه به محدودیت دین اسلام برای شمایل نگاری بررسی می کند.در ادامه به پیدایش گره هاو نقوش انتزاعی در پاسخ به محدودیت موجود و شکوفایی نقوش هندسی در دوره اسلامی و بیان نظرات اندیشمندان اسلامی به عنوان مبانی نظری در این خصوص پرداخته شده است. در ادامه پس از دسته بندی کلی نقوش هندسی، نقش و سهم آلات طبیعی و انتزاعی نمودن آنها در گره های ایرانی تحلیل شده است.

Keywords:

هندسه , معماری و طبیعت , نقوش هندسی , نقوش گیاهی , آثارمعماری