الگوی شاخص های کارآیی انرژی برای تولید کنجد در شهرستان مهران

بشر بدون توجه به نوع انرژی مصرفی، همیشه برای تامین نیازهای اولیه غذایی خود مجبور به صرف انرژی بوده است. انرژی فسیلی فراوان سبب شده است که تامین غذای جمعیت رو به گسترش ممکن شود. رشد جمعیت در سطح بالایی باقیمانده ولی منبع های انرژی بویژه انرژی فسیلی در حال کاهش است بنابراین جوامع نیازمند برنامه ریزی های اساسی در قبال مدیریت مصرف انرژی هستند. این پژوهش با هدف ارزیابی مصرف انرژی حاصل از مصرف ورودی برای تولید کنجد در شهرستان مهران انجام شد. جامعه آماری این تحقیق شامل ۱۰۰ نمونه از کشاورزان شهرستان مهران است. داده ها در سال زراعی ۱۴۰۰- ۱۳۹۹ با استفاده از روش تصادفی، نمونه برداری گردید. برای رسیدن به هدف ها، سامانه تولید کنجد بر اساس شاخص های کارای، بازده انرژی، سهم انرژی های مستقیم و غیرمستقیم و تجدید پذیر و تجدید ناپذیر ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که ارزش ناخالص تولید و کل هزینه های تولید کنجد در شهرستان مهران به ترتیب ۵۹۲۶۸۷۹۲ و ۳۹۰۱۵۷۴۷ ریال در هکتار و نسبت فایده به هزینه ۱/۵۲ برآورد گردید. در این بررسی ۵۴/۴۵ درصد از کل هزینه های تولید مربوط به هزینه های ثابت و ۴۵/۶ درصد مربوط به هزینه های متغیر بود. سود خالص حاصل ۲۳۶۹۱۲۹۹ ریال بود که نشان دهنده برخورداری از توجیه اقتصادی تولید کنجد در شهرستان مهران بود

Keywords:

کارآیی انرژی , بهره وری انرژی , انرژی خالص , زراعت کنجد