خوانش جامعه شناختی رمان شرفه العار با تکیه بر سرمایه و منش کنشگران اجتماعی در میدان تولید فرهنگی

رمان شرفه العار، روایتگر زندگی شخصیت هایی با سرمایه ها و استعدادهای ذاتی و اکتسابی متفاوت است که در میدان مشترک تولید فرهنگی بر اساس خصلت و سرمایه ای که در اختیار دارند، در کنار هم یا در نفطه مقابل هم، به رقابت و ایفای نقش می پردازند تا در فضای اجتماعی به منزلتی نمادین دست یابند. روش انجام این پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی، با تکیه بر مفاهیم جامعه شناختی بوردیو است. نتایج این پژوهش حاکی از این است که شخصیت های رمان شرفه العار از حیث مالکیت سرمایه فرهنگی و اقتصادی ضعیف هستند و تنها منار است که از تحصیلات دانشگاهی، مطالعه و حضور در اماکن فرهنگی از سرمایه فرهنگی نسبتا مناسبی برخوردار است و این سرمایه را با اشتغال، به سرمایه اقتصادی زیادی تبدیل می کند؛ اما در بازتولید سرمایه اجتماعی و سرمایه نمادین شهرت، با بحران داغ ننگ روبه رو می شود. گفتمان کژآئین از نظر مالکیت بر سرمایه اجتماعی و نمادین، به شدت غنی است؛ به طوری که امین و سالم در اکثر کنش های خویش، نگران قضاوت شدن از سوی اطرافیان و همسایگان هستند و با بازتولید سرمایه های منفی بی اعتمادی، خیانت و خشونت و بر اساس قاعده مشروعیت «قتل برای دفاع از حیثیت»، در مسیر سیر صعودی منار (قهرمان زن) قرار می گیرند و او را از میدان حذف می کنند تا سرمایه به نفع امین و عمو سالم، نمایندگان گفتمان کژآیین، به دستاورد معنوی «حیثیت و غیرت» تبدیل شود.

خوانش جامعه شناختی رمان شرفه العار با تکیه بر سرمایه و منش کنشگران اجتماعی در میدان تولید فرهنگی Keywords:

جامعه شناسی , نظریه بوردیو , شرفه العار , ابراهیم نصرالله