مدیریت تنش خشکی و تغییر الگوی کشت جایگزین همسو با پایداری مصرف آب و سم مطالعه موردی: استان فارس شهرستان داراب

در چند دهه اخیر به علت رشد جمعیت و توسعه فعالیت های اقتصادی و اجتماعی از یک سو و مقابله با اثرات خشک سالی از سوی دیگر که نیاز به تخلیه بیشتر آب زیر زمینی را طلب می نمود به طور گسترده باعث برداشت های بی رویه از ذخیره های منابع گردیده است. بخش عمده ای از عدم تعادل در منابع آب ، ناشی از محدودیت طبیعی آن و بخشی دیگر متاثر از اقدامات و فعالیت های بشر در ارتباط با استفاده از منابع آب می باشد که در قالب تخصیص غیر بهینه و استفاده غیر اقتصادی منابع ظاهر میگردد. مطالعه حاضر در پی دستیابی به الگوی بهینه کشت محصولات زراعی و تخصیص منابع کمیاب از جمله آب می باشد. به طوری که علاوه بر حداکثر شدن سود، مصرف آب و کود های شیمیایی حداقل شده و علاوه بر اهداف اقتصادی کشاورز، اهداف زیست محیطی نیز به طور هم زمان مد نظر قرار گیرد.برای رسیدن به این هدف ،مدل برنامه ریزی فازی کسری با اهداف چند گانه مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج این الگو برای یک مزرعه نمونه در استان فارس شهرستان داراب بازده برنامه ای در مدل برنامه ریزی کسری فازی، حدود 22 درصد کمتر از مدل برنامه ریزی خطی ساده می باشد نتایج نشان داد که با استفاده از مدل برنامه ریزی فازی کسری، شاخص های پایدار نسبت به مصرف آب در بهار، مصرف آب در تابستان و مصرف سم به ترتیب 12 درصد،13 درصد و 15 درصد بهبود پیدا می کنند.بنابراین می توان گفت که مدل برنامه ریزی کسری فازی، الگوی کشتی را ارئه می دهد که در آن بهره برداران در جهت پایداری عمل می کنند.

Keywords:

کلمات کلید ی: الگوی بهینه , برنامه ریزی خطی , برنامه ریزی آرمانی فازی کسری