بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری در زوجین ناسازگار

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) برتاب آوری هیجانی، همبستگی خانواده در زوجین ناسازگار بود. جامعه آماری پژوهش کلیه زوجین ناسازگار شهر اراک بود که به منظور انجام این پژوهش ۳۰ زوج مراجعه کننده به کلینیک روانشناختی بهاران شهر اراک به شیوه نمونه گیری طبقه ای و سپس از بین آنها به شیوه نمونه گیری در دسترس در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون بود. ابزار مورداستفاده عبارت اند از پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر((۱۹۷۶، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) ، گروه گواه طی ۸ جلسه تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) قرار گرفتند. برای تجزیه تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس با استفاده از SPSS ۲۲ استفاده شد. مقدار ضریب اتا نشان میدهد، اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری هیجانی ۴۲ درصد، نتایج به دست آمده نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند تاب آوری هیجانی، در زوجین ناسازگار را افزایش دهد.

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , تاب آوری هیجانی , ناسازگاری زناشویی