مقایسه ی بیان و ابراز محدودیت های شخصی بین دانش آموزان دختر ورزشکار و غیر ورزشکار شهر دهدشت

روانشناسی ورزشی شاخه ای از علم ورزش است که در جستجوی فراهم نمودن پاسخ به سوالات مختلف در زمینه های رفتار انسانی در حیطه ورزش است. از آنجایی که روانشناسی به مطالعه رفتار میپردازد، بالطبع موضوع روانشناسی ورزشی نیز مطالعه حرکات و فعالیتهای ورزشی در تمام ابعاد از فعالیت حرکتی یک کودک دبستانی تا مسابقات جهانی و المپیک میباشد. هدف این تحقیق مقایسه ی بیان و ابراز محدودیت های شخصی بین دانش آموزان دختر ورزشکار و غیر ورزشکار شهر دهدشت می باشد. تحقیق حاضر از نوع علی مقایسه ای پس از وقوع است و سعی برآن است تا حاصل آزمایش یا واقعه ای که به صورت طبیعی رخ داده و قابل دستکاری نیست، با علل وابسته به آن ربط داده شود، در این پژوهش محقق بر آن است تا دو گروه از دانش آموزان دختر ورزشکار و غیرورزشکار شهر دهدشت را در زمینه ی بیان و ابراز محدودیت های شخصی با انجام یک پس آزمون مقایسه نماید. نتایج نشان می دهد که وقتی ورزشکار به طور واقع بینانه و منصفانه نقاط ضعف و قوت خود را شناسایی کرد و از شکست ها و ناکامی ها برای بازنگری اهداف و برنامه هایش استفاده نمود، اهداف معقولی را برای یک زندگی پویا در نظر می گیرد در این صورت هر گونه تلاشی در جهت هدف منجربه کسب نتایج نسبتا خوب خواهد شد و اجتماع گریزی که آفات رشد شخصیت هستند را از خود دور می کند و با خود باوری به تدریج در گروه ها و عرصه های اجتماعی مشارکتی فعال پیدا می کند.

Keywords:

روانشناسی ورزش , محدودیت های شخصی , دانش آموزان دختر ورزشکار و غیر ورزشکار , شهر دهدشت