عوامل موثر در کاهش زیان های ناشی از خشکسالی در زراعت حبوبات دیم

خشکی یکی از عوامل اصلی کاهش عملکرد نخود می باشد. در سال های زراعی ۱۳۷۷-۷۹ بعلت وقوع خشکسالی شدید در مناطق دیم استان لرستان که دارای بیشترین ضریب تغییرات و کمترین درصد از بارش میانگین بودند، عملکرد نخود بشدت کاهش یافت. بین پارامتر ضریب تغییرات بارندگی CV و عملکرد دانه نخود دیم در لرستان رابطه قوی و معنی داری وجود دارد، به گونه ای که در سال هایی که ضریب تغییرات بارندگی کم بوده عملکرد دانه نخود مناسب، ولی در سال هایی که ضریب تغییرات بارندگی بالا بوده عملکرد دانه نخود کاهش یافته است. بر اساس نتایج طرح های تحقیقاتی مشخص گریده که با رعایت پارهای از مسائل میتوان در شرایط استثنائی نیز از کاهش تولید نخود در سطح وسیع جلوگیری نمود. بکارگیری مدیریت های ساده از قبیل استفاده از میزان بذر توصیه شده، زمان کاشت مناسب، کاشت در عمق مناسب، ضدعفونی کردن بذرها، انتخاب رقم مناسب که دارای خصوصیاتی از جمله خشکی پسندی، زودرسی، تعداد برگچه کمتر (جهت کاهش سطح تعرق کننده و افزایش مصرف آب) و توسعه عمیق تر سیستم ریشه، انجام خاک ورزی مناسب جهت حفظ رطوبت، پرایمینگ بذر، نحوه صحیح استفاده از مالچ کاه و کلش، کشت مخلوط، مدیریت علف های هرز، مدیریت عناصر غذایی، استفاده از کودهای زیستی و افزایش فعالیت های میکروبی و هچنین استفاده از آبیاری تکمیلی، باعث افزایش درصد سبز محصول و در نتیجه کاهش اثر تنش خشکی و افزایش عملکرد دانه گردیده است.

Keywords:

خشکسالی , نخود , مدیریت های زراعی و ضریب تغییرات بارندگی