بررسی خواص فیزیکی و مکانیکی بتن خود متراکم حاوی آب عمل آوری شده با امواج رادیویی

با توجه به استفاده روز افزون از بتن در ساخت و ساز، هر عاملی که باعث افزایش کارایی بتن گردد مورد توجه دانشمندان و مصرف کنندگان قرار می گیرد. نظریه بتن خود متراکم توسط پروفسور اکامورا در سال ۱۹۸۶ بعنوان راه حلی جهت افزایش کارایی بتن مطرح گردید. با توجه به عدم نیاز این بتن به ویبره گام بلندی در بهبود ساخت و ساز برداشته شد ولی نیازهای مهندسین و دانشمندان را برطرف نکرد تا اینکه نظریه های مختلفی در مورد بهبود دو چندان این نوع بتن نیز ارائه گردید. استفاده از فیبرها، کاهنده های آب، فوق روان کننده ها و ... از این دست نظریه ها بود. نظریه ای در مورد استفاده از آب عمل آوری شده با امواج مغناطیسی در بتن خود متراکم نظریه ای بود که نظر مشتاقان زیادی را به خود جلب کرد. در این زمینه آزمایشات، مقالات و کنفرانس های متعددی برگزار گردید و روز به روز اثر این امواج بر این نوع بتن واضح تر گردید. در این مطالعه سعی بر آن شد اثر امواج رادیویی بر بتن خود متراکم مورد مطالعه قرار گیرد که ابتدای امر با توجه به محدود بودن فرکانس های امواج رادیویی پا را فراتر نهادیم و اثر امواج الکترومغناطیسی که حاصل توام امواج الکتریکی و امواج مغناطیسی است را بررسی کنیم. لذا با اعمال همزمان امواج الکتریکی و امواج مغناطیسی، امواج الکترومغناطیسی را تولید نمودیم و بر آب اعمال کردیم و بلافاصله با آن آب بتن خود متراکم ساخته شد و طی آزمایشات گسترده ای اثر امواج الکترومغناطیسی روی بتن خود متراکم اندازه گیری گردید. نمونه ها با فراوانی های فرکانس مختلف و زمان مختلف ساخته شد که تقریبا در تمامی محدوده فرکانس ها و زمان های مختلف این امواج اثر مطلوب و افزایش بر کارایی و مقاومت بتن خود متراکم داشته ولی نمونه T(۴) ۶۰min مطلوب ترین نمونه در بین نمونه های ساخته شده در این پروژه ملاحظه گردید.

Keywords:

خواص فیزیکی و مکانیکی , بتن خود متراکم , آب عمل آوری شده , امواج رادیویی.