انسولین: بررسی عملکرد و کاربردها

انسولین هورمونی است که موجب پیشبرد جذب، ذخیره و مصرف گلوکز شده و برای تنظیم سطح گلوکز ضروری است. در نبود انسولین موثر، هیپرگلیسمی(قند خون بالا) به وجود می آید، که به مرگ زودرس منجر میشود. این هورمون از سلولهای جزیرهای پانکراس ترشح میشود. انسولین با اثر به سلولهای کبد باعث میشود این سلولها با گرفتن قند از خون و ذخیره آن به صورت گلیکوژن، قند خون را کاهش دهند و با تجمع گلیکوژن در سلولهای ماهیچه ای به عنوان یک منبع سوخت انرژی را افزایش دهد. انسولین هورمونی است که توسط پانکراس ترشح میشود و حرکت گلوکز را از خون به داخل سلولها تنظیم میکند. انسولین در درجه اول با تحریک جذب گلوکز محیطی توسط سلولهای عضلانی اسکلتی و چربی و با جلوگیری از تولید و آزادسازی گلوکز توسط کبد، گلوکز خون را کاهش میدهد. همچنین، انسولین مانع لیپولیز (تجزیه چربی)، پروتئولیز (تجزیه پروتئینها) و گلوکونئوژنز (ساخت گلوکز) میشود و از سوی دیگر باعث افزایش سنتز پروتئین و تبدیل گلوکز اضافی به چربی میگردد. در مقاله حاضر به نقش انسولین و کاربرد و عملکرد آن پرداخته شده است.

Keywords:

هورمون انسولین , پانکراس , گلوکز